Jaki powinien być idealny mężczyzna? Jakie ma cechy?

Udostępnij Tweetnij

Zostań darczyńcą/podziękuj autorowiJeśli doceniasz stronę i nie chcesz, by zniknęła z internetu kliknij, by wybrać sposób wsparcia 🙂

Idealny mężczyzna o jakim marzą kobiety dobrze zarabia, dobrze wygląda, jest dobrym ojcem i dobrym partnerem. Cechy idealnego mężczyzny są kalkulowane przez kobiety świadomie, lub podświadomie (wysoka inteligencja pomaga w uświadomieniu sobie tego, a dojrzałość emocjonalna w kontrolowaniu tego). Mężczyźni wybierani przez kobiety są często odzwierciedleniem poziomu atrakcyjności tych kobiet, choć trzeba przyznać, że niektóre kobiety mają też mieszane strategie doboru partnerów i mogą kompletnie nie pasować do ogólnych tendencji. Wszystko zależy od kontekstu, indywidualnych celów kobiety, sytuacji życiowej, zdrowotnej, samooceny, wychowania, a nawet aktualnych emocji, którymi kobieta jest dotknięta.

Dla kobiet używających portali randkowych idealny mężczyzna może być inny, niż dla tych szukających mężczyzn w innych miejscach. Kobiety na portalach randkowych mogą rzadziej wykazywać się zaangażowaniem w poszukiwaniu dobrego partnera do długotrwałego związku (same mogą mieć specyficzne cechy). Niedojrzałe emocjonalnie kobiety też mają inny obraz idealnego mężczyzny, niż te dojrzalsze i niezaburzone. Wszystko to należy rozróżnić.

Co prawda idealnym mężczyzną stać się nie można, ponieważ ideały nie istnieją, ale można stać się lepszą wersją siebie. Można być dobrym i atrakcyjnym partnerem. I do tego warto dążyć nie stając okoniem, że „jestem jaki jestem i się nigdy nie zmienię”. Albo się rozwijasz, albo się cofasz. Na rozwoju skorzystasz Ty sam, ludzie w Twoim otoczeniu, Twoja partnerka, Twoje dzieci, a nawet Twoi znajomi. Zawsze warto stawać się coraz lepszym.

„I ty możesz być supermanem w swoim związku” 😉

Moje wnioski na temat idealnego mężczyzny oparłem na badaniach, obserwacjach i doświadczeniach własnych, ale też na ankietach, które potrafiły badać nawet dziesiątki tysięcy kobiet.

Idealny mężczyzna nie istnieje, dlatego kobieta musi ustalić swoje priorytety i nie wymagać wszystkiego na raz

Kobiety nie są w stanie znaleźć idealnego mężczyzny, który w każdej z podanych wyżej grup cech atrakcyjności zapunktowałby w sposób maksymalny, dlatego wybierają jak najlepszego mężczyznę jaki może im się trafić i jednocześnie zaangażowanego wobec nich. Kryteria doboru są w teorii proste. Jeśli kobieta twierdzi, że chciałaby miłego mężczyznę nie oznacza to, że bycie miłym może jej starczyć, bo to tylko jedna z wielu cech, której potrzebuje. Jeśli inna kobieta uważa, że nie chce mężczyzny, który klnie, ale spełnia on inne wymagania to może takiego zaakceptować przymykając na to oko.

Kobiety muszą negocjować z własną naturą i wymaganiami, ponieważ zastanawiają się nad priorytetami np. po co im idealnie wyglądający mężczyzna, jeśli nie będzie dobry dla nich, albo dla dzieci?

Co z tego, że mężczyzna, który jest „prawie ideałem” jest dostępny do seksu, jeśli nie jest dostępny do związku, a utrzymać go przy sobie będzie ciężko? (mężczyźni mają podobnie często nie celując w najatrakcyjniejsze kobiety, by uniknąć walki z konkurencją, bycia zdradzonymi i frustracją z powodu niekończącej się listy wymagań).

Co z tego, że mężczyzna świetnie zarabia, jeśli byłby skąpym egoistą, albo chce się bawić i boi się, czy nie chce zobowiązań?

Inne kobiety zastanawiają się drastyczniej czy nie lepiej mieć mężczyznę, który może i zdradza, ale z kolei zabezpieczy 90% innych potrzeb? Każda z kobiet ma inną sytuację, dlatego nie można budować jednej narracji wobec wszystkich z nich.

Ostatecznie wszystko to czego kobiety wymagają od mężczyzn jest kalkulacją, by uzyskać dla ewentualnych dzieci, lub dla siebie jak najwięcej korzyści unikając jak największej ilości strat.

Romantycznych altruistów obu płci jest mało. Tylko ci ci będą mieli do zaoferowania większą pulę bezinteresownej dobroci w porównaniu do wymagań.

Tak czy siak te dojrzalsze kobiety pomagają mężczyznom w osiąganiu ideału i budują to wszystko wspólnie. Te mało dojrzałe emocjonalnie kobiety stają się roszczeniowe i chcą przychodzić na gotowe.

Co w rodzinie to nie zginie (a czasem powinno)

Każda z kobiet może mieć inny pułap potrzeb, ale też inaczej określać ojca, czy partnera idealnego (głównie wynoszą to z domu i z wzorców kulturowych). Zazwyczaj przenosimy znane nam wzorce na nasze dalsze wybory (tak jak zdanie o „prawdziwym mężczyźnie”). Dlatego jeśli kobieta miała patologicznego ojca – może utkwić w patologii. Jeśli ojciec był niedostępny emocjonalnie – kobieta może nie umieć odnaleźć się z emocjonalnym mężczyzną. Dla takich kobiet potrzeba poszerzania świadomości i wiedzy, a jeśli to nie pomaga – terapii.

Jeśli ojciec był miły, a w rodzinie było sympatycznie, a ludzie się szanowali – może wybrać identycznego mężczyznę i będzie szczęśliwa. Jeśli jej ojciec jest niższy od jej matki może wybrać i takiego mężczyznę do związku zamiast wpasowywać się w większość, która postąpi inaczej, a która miała innych rodziców.

W przypadku błędnego wzorca rodzinnego i kulturowego kobieta może uważać np. egoistę, toksycznego mężczyznę, a nawet kryminalistę za dobrego ojca i partnera. Inne z kobiet wiążących się ze złym mężczyzną (bad boyem) mogły być przez niego oszukane, mógł nimi manipulować, dlatego też nie zawsze powinno się sugerować, że wszystkie kobiety takich mężczyzn ewidentnie chcą. Społeczeństwo należy edukować jak różni, toksyczni ludzie chodzą po tym świecie i jak wiele różnych manipulacji stosują, by dostąpić swojego celu. Tylko to pozwoli nam na uchronienie się przed tym w porę.

Przejdźmy do omówienia atrakcyjnych grup cech mężczyzn dla kobiet (tutaj możemy znaleźć cały zestaw badań do tego).

Idealny mężczyzna ma dobre geny i jest atrakcyjny fizycznie

Kobiety mogą obrać inną strategię dobierania mężczyzn do krótkoterminowego i długotrwałego związku. Najbardziej na wygląd naciskają te kobiety, które dobierają mężczyzn pod krótkoterminową relację (i nie myślą co dalej). Do długotrwałej relacji częściej luzują swoje wymagania naciskając na inne cechy. Jeśli kobiety mają dostęp do aborcji na życzenie to mniej przejmują się ryzykownym, przypadkowym seksem „z byle kim”, co nie uczy ich wartościowych cech, przewidywania konsekwencji, czy odpowiedzialności. W takiej sytuacji głównie naciskają na płytkie wskaźniki atrakcyjności mężczyzny jak wygląd, materializm, czy poziom zapewnianych emocji.

Czym na ogół są dobre geny? Głównie tu chodzi o zdrowie, sprawność i atrakcyjność fizyczną mężczyzny. Rozróżnia się to na atrakcyjność twarzy (najlepiej aby była symetryczna, do tego kobiety cenią ładne oczy, ładny, czasem szelmowski uśmiech, często też zarost, jeśli jest odpowiedni, albo ogoloną twarz w przypadku dobrze zaznaczonej linii kostnej) i budowy ciała (w tym proporcje barków do bioder, mięśnie – aby nie za duże, wzrost, układ kostny). Czasem do tego dodaje się barwę i wysokość głosu mężczyzny.

PS wiele kobiet sądzi, że to jest „lekki zarys mięśni” i należy je wyprowadzać z błędu, bo to lata ciężkiej harówy (i predyspozycji).

Kobiety mają co do ciała mieszane preferencje, bo np. jedne kobiety lubią mężczyzn wyglądających groźnie, dużych, lub misiowatych, a kolejne lubią ładnych, delikatnych mężczyzn o smukłej sylwetce wyglądających bardziej chłopięco. I to też jest związane z wzorcami w których dorastały, w kulturze w której żyją, pewnie pośrednio z tym jakim typem mężczyzny był ich ojciec, albo na jakie bodźce wzrokowe były wystawiane przez młode lata życia.

Ostatnimi czasy kobiety nie muszą tak polegać na mężczyznach „niebezpiecznych”, ponieważ mieliśmy długi czas pokoju to też zauważalnie częściej wybierają mężczyzn o nieagresywnym, łagodnym typie fizyczności (choć osobiście ciekawi mnie czy to dlatego, że wiążą wygląd tych mężczyzn z podobnie łagodnymi cechami charakteru? – na to badań jeszcze nie znalazłem, a same kobiety z którymi rozmawiałem niestety nie umiały mi tego wyjaśnić).

Ale jak widać wszystko zależy od warunków i okoliczności w jakich my, jako zwierzyna żyjemy.

Jeśli chodzi o wzrost 90% kobiet wg ankiet chce mężczyzny wyższego od nich i niby tylko 10% chce mężczyzny dużo wyższego od nich, co wydaje się zaniżonym wynikiem patrząc jak wiele kobiet w internecie trąbi pogardliwie o mężczyznach poniżej 180 cm wzrostu.

Jeśli chodzi o włosy większość kobiet w ankietach głosowała za krótkimi, ale nie za zbyt krótkimi włosami u mężczyzn.

Idealny mężczyzna potrafi zarobić i gromadzić zasoby

Ze względu na większą inwestycję rodzicielską (ciąża, a potem opieka nad dzieckiem i wyłączenie z rynku pracy czy to prawno-kulturowe, czy z powodu decyzji pary) kobieta potrzebuje mężczyzny, który może coś zapewnić i zaopiekować się rodziną.

Jeśli kobieta naciska na wyższe zarobki mężczyzny nie chcąc dzieci powinna być za to odrzucana kategorycznie, ponieważ jej pobudki nie są w żaden sposób usprawiedliwione.

Kobiety mają dwie kolejne strategie doboru zasobnych mężczyzn. Jedna przyjmuje mężczyznę, który dziedziczy pieniądze np. dzięki rodzinie, a inna liczy, że mężczyzna sam wypracuje je okazując np. spryt, wytrwałość, rzetelność, konfrontacyjność (Gangestad, Garver-Apgar, Simpson, 2007; Buss & Schmitt, 1993), czy pomysłowość.

Przy wypracowywaniu zasobów w dużym stopniu liczą się poziom energii życiowej, czy zaradność, które mogą być skorelowane ze zdrowiem, a trochę z przeżyciami i wzorcami wyniesionymi z domu. Reszta cech w tej grupie podawana przez kobiety to poziom ambicji, czasem też wykształcenie. Oczywiście też pracowitość. Bo można mieć wiele energii, ale spożytkować ją na przemoc i balangi co dla wysokiej jakości kobiet nie jest niczym pozytywnym.

Wiele kobiet naciska dziś na wykonywanie przez mężczyzn prac umysłowych co kojarzy się z posiadaniem wyższego statusu społecznego.

Na pewno ciekawym jest tu korelacja między kulturą w jakiej żyjemy. Np. Kolumbijki, Meksykanki, czy Japonki bardzo naciskają na zapewnianie dóbr finansowych przez mężczyznę. Z kolei Europejki naciskają na to mniej, a najmniej Francuzki (pojęcia nie mam czemu one). Podobnie sprawa się ma z wykształceniem, gdzie kobiety z krajów, które wymieniłem na początku chcą mężczyzny wykształconego, a kobiety z Francji, USA czy Danii twierdzą, że nie jest to tak ważne.

Idealny mężczyzna musi być dobrym ojcem (dobrym rodzicem)

Wg ankiet, które przeglądałem dla 46% kobiet wybierających mężczyznę do długiego związku ważnym jest, czy mężczyzna chciałby zostać rodzicem. Tak duża liczba jest wynikiem tego, że nawet jak kobieta nie chce dzieci to jeśli zdarzy się przypadkowa ciąża (wpadka) ona musi wiedzieć czy mężczyzna zostawi ją samą z dzieckiem. Aż 54% kobiet nie myślało nad tym zawczasu. Niestety seks uprawia się trochę wcześniej, niż uzyskuje dojrzałość, stąd te problemy.

Dobrym ojcem na pewno może być mężczyzna szczodry, szczery (fałsz i pozerstwo odpadają), serdeczny, opiekuńczy, wyrozumiały, ale też umiejący stawiać granice w sposób stanowczy. Ważną umiejętnością mężczyzn jest podejmowanie dobrych decyzji dla rodziny, a nie tylko dla samego siebie. Kobiety zazwyczaj chciałyby mężczyznę starszego od siebie, ale i takiego, który nie ma problemu z komunikacją. Taki mężczyzna łatwiej wytłumaczy dziecku prozę życia. Oczywiście do tego trzeba jakiejś mądrości życiowej. Dobry ojciec nie powinien na pewno mieć uzależnień, które zepchną go z właściwej drogi.

Idealny mężczyzna o typie dobrego rodzica stara się być rozumiejącym innych ludzi (i ich potrzeby), umiejącym liderować grupie, by nie tworzyć podziałów w samej rodzinie. Nie ma wtedy sytuacji, że jedno dziecko jest niewidzialne, gorsze, czy problemem, bo dobry ojciec wie, że tak nie wolno traktować swoich dzieci niezależnie od egoistycznych pobudek.

Dobry ojciec jest też odpowiedzialny i chętny do rozwiązywania problemów, a nie zamiatania ich pod dywan. Najlepiej jakby był stabilny emocjonalnie i opanowany co da wyższy poziom emocjonalnego bezpieczeństwa, ale i mniejsze zaabsorbowanie swoimi problemami, a zajęciem się problemami rodziny. Stabilne emocjonalne matki nieabsorbujące sobą też są dobrym prognostykiem dla zdrowia dzieci (o tym za rzadko się mówi naciskając na taką cechę tylko u jednej płci).

Ogólnie też dobry ojciec, co jest jasne, powinien lubić dzieci, umieć zachować się przy nich, zająć się nimi, być czułym, a jeszcze lepiej jakby mógł bronić dzieci w odpowiednich sytuacjach. Na pewno sam ojciec nie może być bardziej dziecinny od swoich dzieci.

Dużym plusem dla kobiet najwyższej jakości jest zrozumienie aspektu wychowawczego dzieci i edukowanie się w tym kierunku. Jeśli mężczyzna potrafi wyznaczać cele wychowawcze dla dzieci jasno i klarownie – ma duże plusy.

I to ostatnimi czasy jest też badane na sprawach rozwodowych. Kobiety edukujące się na temat wychowywania dzieci, czy też na tematy psychologiczne i emocjonalne lepiej wypadają w tym aspekcie i dlatego też częściej dostają władzę rodzicielską nad dziećmi po rozwodzie. To powinno być ważne dla tych ojców, którzy chcieliby wywalczyć opiekę nad dziećmi, oraz uniknąć alienacji rodzicielskiej (taka chęć rozwoju mogłaby i pomóc w uniknięciu samego rozwodu).

Więcej można o tym poczytać w badaniu La Cerra, 1994 (Evolved mate preferences in women).

Ideał mężczyzny to dobry partner

Dobry partner jest oddany, wierny, lojalny, szanujący, empatyczny, troskliwy, otwarty, godny zaufania, zaangażowany, cierpliwy i oczywiście kochający. Dobry partner ma podobne poczucie humoru, by łatwiej było się zrozumieć, a czasem obśmiać życie, nawet gdyby było trudne. Dobry partner rozumie kompromisy i wie kiedy je wprowadzić, a kiedy postawić na swoim i asertywnie bronić swoich decyzji. Dobry partner nie jest wywyższającym się tyranem, który kocha kontrolę, który jest wybuchowy, skąpy, wiecznie o wszystko zazdrosny, czy małostkowy. Czyli powiedzmy ma zbalansowane poczucie własnej wartości. Ani nie ma się za nie wiadomo kogo, by poniżać innych, ani nie umartwia się nad sobą oczekując litości (panowie, można sobie pomóc inaczej, niż żaląc się kobietom na portalach randkowych).

Idealny mężczyzna jako partner też potrafi być liderem. Jeśli potrafi określić cele związku i wzajemnego rozwoju – tym lepiej. To akurat doceniają bardziej analityczne, mądre kobiety. Dobry partner pamięta o tym co ważne nie tylko dla niego. Dobry partner wg wielu kobiet zachowuje głębię charakteru i nie jest prostakiem, bo można z nim porozmawiać na każdy temat. Dobry partner jest zadbany (i używa mydła częściej, niż raz na tydzień).

Te cechy myślę mogą przenikać się z wieloma cechami dobrego rodzica. Na pewno dobry partner i dobry rodzic nie będzie uległy i zbyt idealizujący kobietę, czy dzieci, co zaburzy mu percepcję i obiektywizm. Taki mężczyzna ma też jakieś zainteresowania, by nie musiał „przylepić” się do kobiety.

Wg ankiet jak zauważyłem u szczytu potrzeb kobiet u mężczyzn była życzliwość i umiejętność wspierania. Rzadziej kobiety zaznaczały ambicję, pewność siebie, czy asertywność, choć to też było dość ważne. Oczywiście kobiety wysokiej jakości postulują za wysoką kulturą osobistą u mężczyzny i byciem spokojnym, a nie brawurowym. Sporo z nich też chce, by mężczyzna lubił zwierzęta, czy podróżować. Kobiety, które mają już dzieci chcą też, by mężczyzna umiał „wytrzymać” w domu, a nie ciągle szukał wrażeń.

Coraz więcej kobiet uznaje też tych mężczyzn, którzy pomagają w pracach domowych.

Idealny mężczyzna nie jest wybitnie inteligentny (sapioseksualistki się nie zgodzą)

Co ciekawe intelekt nie leży wysoko w kobiecych preferencjach (mniej więcej jest szósty-siódmy w kolejce ważności), mimo, że jest dziedziczny. Niektórzy naukowcy (Gangestad) uważają, że mamy zbyt mało badań, które by to potwierdzały. Tylko uwaga. To, że kobieta twierdzi, że nie poszukuje wielkiego inteligenta nie oznacza od razu, że poszukuje głupka. Zaryzykuję, że żadna kobieta nie chciałaby debila.

Ludzie dobierają się po podobnym IQ niezależnie co sobie o tym mówią. Osoby o innym IQ nie rozumieją się, a to powoduje konflikty. Dodatkowo ludzie nie potrafią łatwo ocenić inteligencji innej osoby (do tego trzeba testów). Ludzie prędzej wybierają innych po cechach, czy poglądach, które wydają im się inteligentne. Zwykle po prostu podobne do ich samych.

Przykładowo ja pisząc takie rzeczy mogę być odebrany za inteligentnego przez jedną osobę, a przez drugą, która nie zgadza się ze mną może uznać, że jestem jednym z głupszych, jakich „poznała”. I każda może uważać, że ma rację.

Na ogół większość ludzi ma złudzenie, że jest mądrzejsza, niż jest faktycznie (złudzenie ponadprzeciętności) i tak naprawdę im człowiek jest mniej inteligentny, tym czuje się pewniej z własnymi poglądami. Nie ma wtedy żadnego zawahania. Bierze rzeczy dosłownie. Mówi co myśli, zanim się zastanowi. Jest kategoryczny. Nie ma tam najmniejszego miejsca na analizę, bo trzeba byłoby pomyśleć dłużej, a myślenie nie jest mocną stroną mniej inteligentnych osób.

Dlatego każda kobieta potrafi inaczej określić co jest dla niej inteligentnym, ale nie musi to świadczyć o inteligencji, a czymś POŚREDNIM co się jej podoba. Jeśli sama nie jest inteligentna to nie zrozumie czym naprawdę jest inteligencja, ani co chce przekazać inteligentny mężczyzna. W rozkładzie IQ kobiety na ogół punktują w okolicach przeciętnej inteligencji, dlatego też mogą polować na geniusza, ale porozumienia z nim wielkiego nie nawiążą (chyba, że tylko by słuchały co ma do powiedzenia).

Niektóre kobiety uważają, że np. inteligentni mężczyźni świetnie się wysławiają, umieją podrywać, są wykształceni (lekarz, prawnik – dość stereotypowo), czy dobrze zarabiają. To wszystko są bardzo mgliste wyznaczniki inteligencji. Mogą o niej świadczyć, ale nie muszą. Tak samo można być inteligentnym, a nie spełniać tych wyznaczników.

Bo podrywają dobrze często po prostu manipulanci, z kolei zarobki to wynik wielu różnych cech, a nie tylko IQ. Czasem można wiele zarobić nawet dzięki tężyźnie fizycznej i sprawności ciała, czasem ktoś załatwił komuś stołek w firmie, czasem został pokierowany przez innych, a czasem to zbieg okoliczności. Następnie dopiero np. liczyła się sama pracowitość, duży poziom energii, systematyczność, odporność na stres i wiele innych czynników o których nie myśli statystyczna osoba nie mająca wiedzy, a jednak „czująca”, że ktoś im pasuje i nazywająca go atrakcyjnym.

Jest to o tyle zabawne, ponieważ ostatnimi czasy mamy wysyp kobiet uznających się za sapioseksualne, ale jest to zazwyczaj dość spłycona przez nie wizja inteligentnego mężczyzny (raczej poziomu IQ tym mężczyznom one nie badają, a docierają do nich inne bodźce). Do tego pełny sapioseksualizm nie uwzględnia ryzyka, a ryzykiem przy posiadaniu wysokiego IQ mogą być zaburzenia emocjonalne (odczuwanie i odbieranie większej ilości bodźców prowadzące do nerwicy, większa ilość przemyśleń, przez co mniejszy stopień zdecydowania i pewności siebie).

Pozostałe cechy mężczyzn ważne dla kobiet (doświadczenie seksualne, poglądy polityczne, światopogląd)

Większość kobiet uważa, że idealny mężczyzna jest przeciętnie doświadczony seksualnie. Około 25% kobiet chciałoby bardzo doświadczonego mężczyznę. Dokładnie tyle samo kobiet uznało, że doświadczenie nie ma znaczenia. Rzadko kiedy kobietom pasuje mężczyzna, którego priorytetem w rozmowach jest tylko seks i wszelkie zboczenia w tym kierunku. Tak samo kobiety rzadziej chcą oglądać nagich mężczyzn w celu podniecenia, niż mężczyźni nagie kobiety co buduje wiele nieporozumień między płciami. Ewentualnie kobiety chcą oglądać najbardziej atrakcyjnych fizycznie mężczyzn (rzadkość), a mężczyznom często starczy nagość naprawdę przeciętnej kobiety.

Znaczna część kobiet uważa, że idealny mężczyzna to ten, który ma podobne do nich poglądy polityczne i religijne. Pamiętajmy, że niegdyś był nacisk na kobiety by „przejmowały poglądy mężczyzny z którym są”, więc nie mogły mieć własnego zdania i własnych poglądów. Aktualny nacisk na wspólne poglądy jest sprzężeniem zwrotnym.

Same podobieństwa w relacji raczej nie są złym kierunkiem, ponieważ najwięcej kłótni w rodzinach zawsze tyczy odmiennych poglądów, które któraś ze stron chce dość agresywnie narzucić. Najłatwiej kontrowersje wzbudzają różnice światopoglądu, religijne i polityczne.

Zdecydowanie lepiej budować związki po podobieństwach, a nie różnicach. Aczkolwiek warto zachować otwarty umysł i dystans, ponieważ nasze poglądy nie muszą być jedyne słuszne i idealne, a przecież całe życie się jakoś tam rozwijamy (oby).

Strategie wyboru mężczyzn. Jeśli kobieta wykorzystuje różne typy mężczyzn… mam złą wiadomość

Im większy kobieta ma wybór pośród mężczyzn, ale też im wyższą ma samoocenę (co jest skorelowane, ale nie zawsze), tym wybredniej będzie podchodziła do maksymalizacji pozyskania mężczyzny o najlepszych cechach z wszystkich wymienionych grup. Większość kobiet robi to w monogamicznych związkach stałych, przy pomocy seryjnej monogamii (zmieniają gałęzie na coraz bardziej idealnego partnera), albo pozyskując kilka cech z danej grupy w jednej relacji i mając inną relację z kolejnym mężczyzną (np. przyjaciel od jednych potrzeb, sponsor od drugich, geny i seks od trzeciego).

Jeśli kobieta musi pozyskiwać te cechy u wielu różnych mężczyzn sama pokazuje, że nie jest kobietą najwyższej jakości i to jest wskaźnik, by się głęboko zastanowiła, czy nie musi czegoś przepracować bo np. skończy jako samotna matka pozyskująca gen od jednego mężczyzny, a szukająca cech dobrego partnera i ojca u innego mężczyzny, albo innych mężczyzn. Warto myśleć zawczasu i mózgiem który jest tam na górze, a nie tam na dole.

Inteligentne kobiety, które nie wywodzą się z dysfunkcyjnych domów wypracowały schemat dobierania „idealnych” mężczyzn do długoterminowych związków naciskając głównie na cechy dobrego ojca, partnera, przy czym uśredniając wymagania dotyczące wyglądu i zasobności (szczególnie, gdy same zarabiają i czują się bezpiecznie ze swoją zaradnością życiową). Dużo tu też zależy od wzorców kulturowych, bo kobieta może odczuwać wstyd, że związała się z mężczyzną mniej zasobnym od niej. Kluczem tu jest wypracowanie pewności siebie i niezależności od ocen z zewnątrz.

Co innego jeśli chodzi o partnerów krótkoterminowych. Od takich mężczyzn kobiety nie wymagają cech dobrego partnera i ojca aż tak bardzo, za to naciskają na dobre geny, zasoby lub łącznie. Można zaobserwować nawet, że kobiety, które tak robią poszukują u mężczyzn umiejętności natychmiastowego pokazywania swojego wysokiego statusu i ekstrawagancji. Kolokwialnie mówiąc takie kobiety wybierają pozerów. Wydaje się, że taka para może mieć rys narcystyczny.

Cechy preferowanego, idealnego mężczyzny zmieniają się kobietom w czasie owulacji

Należy pamiętać, że kobiety mogą mieć inne preferencje w czasie trwania cyklu owulacyjnego gdzie w fazie płodnej mogą bardziej naciskać na znalezienie partnera, który klasyfikowałby się cechami bardziej jako typ krótkoterminowy (choć kompletnie mogą nie myśleć o tym, że on jest tego typu i, że miałby być na krótko). W tym czasie jeśli kobiety wikłają się w relacje seksualne mogą zająć w ciążę z kimś kompletnie niedostosowanym do rodzicielstwa, ponieważ tak podpowiadają im hormony, które uwalniają dane emocje i postrzeganie mężczyzny.

Na szczęście nie jest to długi czas w 'miesiącu’, bo przez resztę czasu kobiety raczej wolą mężczyzn o cechach dobrego ojca i partnera. Tych krótkotrwałych zmian preferencji nawet mogą nie zauważyć. Do tego mają teraz antykoncepcję, by się chronić przed złym wyborem w złym czasie, choć też istnieją głosy, że antykoncepcja hormonalna (która i tak nie jest pierwszym wyborem) zmienia preferencje partnerów u kobiet.

W części drugiej zamieszczę preferencje mężczyzn. Do następnego.