Dla mnie to skreśla możliwość poważnego traktowania

Twoja opinia i tylko opinia. Rozumiem i w wielu momentach mogę się zgodzić, że praktyka pomaga, ale nie oznacza, że teoria zawsze jest do wyrzucenia.

Też mogę niepoważnie traktować ludzi, którym brak argumentów i inteligencji, gdy jedyne co umieją to powielają teorie o jedynej słusznej i świętej praktyce. To tak nie jest. Wg tego myślenia nawet nie można powiedzieć, że dana muzyka nie jest okej, mimo, że nie jest się kompozytorem. Lekarz, który nie przeżył raka nie powinien o nim się wypowiadać, czy jak mu zapobiegać. A nawet w rozmowach o wspomnianych samochodach nie można by było banału powiedzieć, że zbyt buńczuczna, agresywna jazda bez utrzymania zasad bezpieczeństwa, a nawet po pijaku jest „toksyczna”. Nagle by się okazało, że prawie nikt nie może się na żaden temat wypowiadać, bo prawie nikt nie jest człowiekiem sukcesu we wszystkim i który podjął siermiężnej praktyki. Niezależnie czy mówisz o niesamowitych szczegółach technicznych, czy czymś bardziej przyziemnym.

Bo ja też mogę powiedzieć – masz rodzinę? Ile dzieci, 8? To moje minimum byś miał prawo być poważnie być potraktowany jako ktoś kto się „zna”. Te dzieci Cię kochają? Wszystkie zdrowe? Rodzina trwała? Nie ma zdrad? Nie ma nienawiści? Nie ma zaburzeń? Masz super związek prowadzony od deski do deski dziesiąt lat bez zdrad, bez myślenia o odejściu, w zgodzie, szczęściu i miłości? Jakbyśmy zaczęli tak mówić, takie wymagania ludziom stawiać, to powtórzę nikt by nie mógł o niczym mówić.

Ba, przecież na tej samej zasadzie każdego naukowca, czy osobę wyedukowaną byś podważył, ponieważ czegoś tam nie przeżyła, mimo, że uczyła się nie na bazie jak to mówisz pouczania, tylko nauki, która jest złożona z bazy doświadczeń wielu ludzi na przestrzeni często wieków, a nie tylko jednostkowych. Ludzie wyedukowani często mają po te 30 lat, 35, mogą też nie mieć założonych rodzin, ale wiedzę mają i nie możesz przyjść ich opluć i powiedzieć, że niech się schowają, zaorać naukę, bo niech przyjdą w wieku 80 lat po super wychowaniu (a nie tylko odchowaniu) dzieci i będą mieli prawo powiedzieć cokolwiek, by być poważnie potraktowanymi.

Relacje rodzinne nie różnią się aż tak bardzo od innych relacji w których za ludzi, a nawet zwierzęta bierze się odpowiedzialność. Toksyczne rzeczy można rozumieć w różnych relacjach. A ludzie mają praktykę w tych relacjach, bo one od dziecka są tworzone – tyle że jedni robią to nieświadomie, idą za wzorcem, a inni się o tym uczą. Pewne rzeczy są uniwersalne, inne rzeczy są wyniesione z wiedzy, która jest szeroko dostępna. Nie trzeba od razu jej skreślać, bo ktoś nie podpisał się jako praktyk.

Nie trzeba być rodzicem 10 dzieci, by wiedzieć, że pewne zachowania rodziców nie są w porządku.

a gdyby obudzić cię o trzeciej w nocy, nie ubujałbyś prawodopodobnie do snu nawet worka ziemniaków, co dopiero o chorym dziecku mówić, którym jako przeciętny nie-rodzic najprawodpodobniej rzuciłbyś o ścianę lub miał na to ochotę najmarniej po 15minutach płaczu

Zabawna projekcja na potrzeby argumentu by „nie traktować mnie poważnie”. Co o mnie wiesz, by móc się wypowiadać w taki sposób? Jaką masz praktykę psychologiczną, byś miał prawo mnie oceniać na podstawie swoich być może jedynie negatywnych wizji na mój temat? To jest Twój własny argument, by być praktykantem by się wypowiadać. Nie masz praktyki w intelektualnej ocenie ludzi, nie masz wiedzy, a ludzi oceniasz na bazie emocji. Nie wiesz o mnie nic, nie wiesz czy już w życiu opiekowałem się dziećmi, nie wiesz czy jestem bardziej cierpliwy niż inni, nie wiesz czy jestem pomocny (choć np. tutaj staram się pomagać to masz to za puste pouczanie, ale niech będzie). Więc mówienie, że chore czy płaczące dziecko by mnie tak zirytowało, że zachowałbym się karygodnie to jest to żenujące, ale oczywiście każdy ma tam swoje opinie – jednak nie znaczy, że są racją i prawdą.

I czekaj, sugerujesz że dzieckiem rzuciłbym o ścianę? Czy źle czytam? Naprawdę musisz mną gardzić, ale to tylko twoja pogarda, a nie fakty.

Domyślałem się już tego po twoich radykalnych poglądach na temat aborcji.

Ty znasz moje poglądy na temat aborcji? Ciekawe skąd? Radykałów to poszukaj może w pisie czy konfederacji, a nie we mnie. Nie raz byłem wyzywany od lewaków i innych tylko dlatego, że popieram kompromis aborcyjny, uwzględniając cierpienia matek, a nie tylko płodów. Jestem jedynie przeciwny aborcji na życzenie, bo to jest wtedy zastępcza forma antykoncepcji i też nie uczy odpowiedzialności. Kompromisy nie są radykalne, bo starają się rozumieć obie strony.

No ale zgodnie z Twoją teorią, że jak nie przeżyjemy aborcji, ani ciąży – ani ja ani Ty to nie mamy prawa się wypowiadać. Więc może zamilczmy, bo brak nam praktyki? Ja też uważam właśnie kompletnie zgadzając się z Tobą, że trzeba trochę te kobiety bardziej zrozumieć, bo one rodzą, a nie my, one muszą się mierzyć z decyzjami, czy zrobić aborcję, czy czekać na „wyrok Boga” i czy przeżyją po zagrożonej ciąży, a może czy robić aborcję po tak ciężkim zdarzeniu jak gwałt. Brawo, o to chodzi. Ale to jak mówię, praktykę połączyć z teorią i jest wtedy najlepiej.

po prostu jakieś tam sprawdzanie telefonu na tle związku z odchowanymi dziećmi to jest pikuś i pierdoła

A kto powiedział, że jest to na równi? Nie twórz chochołów, bo to nie moje słowa. To, że coś wypisuję nie oznacza, że stawiam tam znak równości, że jest to identyczne, takie samo, wpływa na tyle samo itd.

z peprspektywy czasu bardziej toksyczniejszy dla ciebie jest sprzedawca w sklepie źle wydając resztę bo realnie cię okrada niż ktoś tam kiedyś tam, który raczył odebrać za kogoś telefon, przeczytać wiadomość czy otworzyć czyjś list

Blablbla znowu dostosowywanie argumentu do przeinaczenia i chochoła, który stworzyłeś.

Ale dobrze, uważaj sobie że czytanie kogoś korespondencji jest ok. To znowu jest to tylko Twoja opinia, która też może „pouczać”. Możesz założyć własnego bloga i tam pouczaj ludzi, że czytanie korespondencji jest ok, że warto zaglądać do prywatnych rzeczy ludzi w związkach, warto ich kontrolować, warto nie dawać im przestrzeni, zaufania. Pisz tak. I znajdzie się wiele osób, które powiedzą Ci, że racji nie masz, tak jak Ty mówisz, że ja nie mam racji. Ile ludzi, tyle poglądów. Ale to właśnie ścieranie się poglądów doprowadza do wypracowania najlepszego rozwiązania… przynajmniej póki zachowuje się szacunek do dyskutanta, bo emocjonalnie zabite dyskusje nie mają racji bytu i będą tylko wyzwiskami i rzucaniem sobie łatek i epitetów.

Zresztą zabieranie prywatności można przełożyć na związki, nie trzeba być rodzicem. Ba, można to przełożyć na działania rządu wobec obywateli. Jak nie masz nic do ukrycia to daj siebie kontrolować, zamontuj kamerkę w domu, niech czytają Twoje maile, smsy, konto bankowe niech będzie otwarte i dostępne do przejrzenia. Jakiś problem? Po co komu prywatność, wolność osobista?

to nie ty z konsekwencjami wyborów będziesz żył,

Najpierw podaj zły skutek moich rad, potem porozmawiamy czy masz rację. Gadki o teoretyzowaniu zostaw zakompleksionym ludziom starszym, którzy buńczucznie podchodzą do młodszych mówiąc właśnie, że starego słuchaj, bo on doświadczony. W ten sposób łatwo uzyskać bezwarunkową władzę – poniżaniem na bazie tylko wieku, czy doświadczenia, a to żaden autorytet. Są ludzie doświadczeni, którzy nie mają bladego pojęcia czemu uzyskali dany sukces, nie analizują porażek, nie podejmowali oni świadomych decyzji, a często zadecydowali kompletnie losowo na dane zdarzenie. Nie znajdziesz argumentu, by powiedzieć, że każda osoba praktykująca była mądrzejsza od niepraktykującej, a z wiedzą.

ale ta sytuacja to jest jak rozmowa o seksie prawiczków

I jaki masz problem, że prawiczek np. poda argument, że w seksie należy o siebie dbać, a nie egoistycznie podchodzić do seksu? To jest jeden z wielu przykładów, które może podać osoba, która nie miała z czymś do czynienia.

Nie można spłycać zerojedynkowo, że każda osoba która czegoś nie przeszła nie wie NIC i jest IDIOTĄ (to rodzi pogardę i jak mówisz „brak poważnego traktowania”), tak jak nie można mówić, że każda, która ma doświadczenie jest z zasady tą MĄDRĄ (a to rodzi przesadnie poważne traktowanie ludzi z praktyką, którzy nie muszą być wcale zbyt mądrzy).

Dzieci świetnie dzisiaj to rozumieją buntując się przeciwko toksycznym rodzicom, którzy zniszczyli im życie, a słyszeli „szanuj ojca i matkę swoją” jako święte przykazanie co nakazywało całe życie być uległymi wobec nierzadko oprawców.

Ale cicho, nie można mówić, bo się jakiś rodzic 'praktykant’ oburzy, który podejmował ciężkie, choć błędne decyzje i dlatego nie można go rozliczać.

Daj przykład sobą

Oczywiście daję, prowadzę relacje w sposób taki jak opisuję tutaj i nie wychodzę na tym źle. W przeciwieństwie do radykałów, którzy często samotni, w mocno konfliktowych związkach, zdradzający lub zdradzani, ciągle porzucani, rozwodzący się i tak mogę do rana.

Dla Twojej wiadomości, to mam też znajomych, które mają dzieci i nie uważają, że jestem idiotą, gdy rozmawiamy o wychowywaniu, nawet czasem im pomogę, pobawię się z ich dzieciakami. Nie mają mnie za trędowatego, tylko dlatego, że nie mam praktyki, a sami często błędy popełniają i cieszą się jak zobaczą spojrzenie z innej strony. Ale ja też nie jestem idealny, nie mam patentu na prawdę, dlatego rozmawiamy czy tu czy gdzieś indziej i wtedy można wzajemne błędy w myśleniu poprawiać. Ale nie zrobisz tego mówiąc, że praktyka, praktyka, praktyka i robić z tego bożka wobec którego trzeba być zaślepionym.

po czasie zmiękniesz i sam nie będziesz swoich słów poznawał za jakiś czas

W czym zmięknę, konkrety. Ogólniki mnie nie interesują, bo nie można o nich jasno porozmawiać. W czytaniu korespondencji? Owszem, mógłbym założyć, że w pewnych sytuacjach przeczytanie jej byłoby ważne, bo np. rodzic mocno by się czymś tam martwił i odwrotu by nie było, ale nie róbmy z tego też czegoś uniwersalnego i zerojedynkowego w stylu „teraz to czytajmy i usuńmy prywatność” – wszystko argumentując martwieniem się – nadopiekuńczością (o której możesz poczytać w innych rejonach, jak znajdziesz to najlepiej od ludzi praktykujących) – im uwierzysz, mimo, że powiedzą Ci to samo co ja.

Nie trzeba do tego „praktyki” tylko trochę wyobraźni, wczucia się w sytuację ludzi i empatii.

bardzo łatwo można wybierać zawsze najszlachetniejsze ścieżki krasomówczo je argumentując

Więc zamiast argumentować, wikłać się w dyskusje po prostu wystarczy powiedzieć „nie masz praktyki, więc jesteś głupi”, niżeli „twój argument jest błędny, ponieważ…”.

No niestety to nie jest takie proste.