Reagowanie na kobiece manipulacje, które dotykają wielu mężczyzn na co dzień

Jeśli jesteś przekonana, że winą tego, że nie dostajesz tyle ile koleżanki jest brak wymagań to co Ci szkodzi zacząć wymagać? Ano widzisz. I ja wiem i Ty wiesz, że nic by to nie dało, bo nie tu jest „clue”.

To też może być przyczyna tego, że on nie robi wiele. Możliwe ani Ty ani on nie uważacie się na poważnie za partnerów. Uczucia też nie ma. Jak coś budować?

Także niby jest lepiej jak mówisz, ale jest nie na poważnie. Także no bądźmy poważni – dla mnie dalej to związek-fikcja i nic tu lepiej nie ma, niż było. Strzelam, że seksu więcej też nie ma i tak się po koleżeńsku, czy trochę jak rodzeństwo spotykacie. I to bez poważnych planów na przyszłość. Także kto to się oszukuje? 🙂

Nie powinno się w ogóle tej sytuacji brać jako ocena związkowa, czy więcej dostajesz czy mniej itd. Tak się nie da. Musi być powaga, cele, musi być wspólnota.

Samo wymaganie na wstępie też niewiele zmienia, bo możesz otoczyć się murem wymagań i jedyne co to zawód będzie i mówienie jacy to faceci źli. Bo im większe wymagania, tym trudniej je spełnić, prawda? Co innego jak ktoś sam sobie zapewnia pewne rzeczy i wymaga podobnych co sam może dać. Oczywiście gdy jest dołek to inna sprawa, można dawać więcej, ale też nie może to trwać nie wiem, 5 lat.

No i ogólnie jeśli nie jest to na poważnie to nie kończąc tego blokujecie sobie partnerów, którzy będą na poważnie. No chyba że zamierzacie zmienić gałąź, cóż 🙂

Czyli było jak jest. Tak czy siak jesteście dorośli i możecie decydować o tym, czy być w czymś takim, czy nie.

Nie ma tu żadnych dowodów na manipulacje – nie bądź stronnicza. Nie było nawet oskarżenia o coś takiego i prośby o pomoc w uwolnieniu się od bycia manipulowaną.

Z danych, które są prezentowane można zobaczyć, że jest to decyzja obu stron – ona chciałaby więcej, ale nie dostaje, ale woli mieć to „byle co” niż nic (i sobie wmawia, że jest super, aby tylko się nie rozstać – nie podjąć decyzji, gdzie sama przyznała, że jest zdesperowana, ma niską samoocenę i boi się być sama). Takie zachowania są normalne w takim przypadku. Jak ktoś się boi bycia samą, uważa, że nie dostanie więcej od nikogo innego, to będzie akceptować związek który tej osobie nie pasuje, ani w kontekście fizycznym, ani emocjonalnym, intelektualnym, poglądów, ani nawet szacunku.

On też woli jak jest. Ona w każdej chwili może odejść, jeśli on daje od siebie za mało. Nawet ze sobą nie mieszkają, nie ma tutaj przemocy wobec niej, nic, także proszę o to, by nie szukać winy w mężczyźnie „z góry”. Traktujmy obie płcie jako dorosłe i odpowiedzialne.

Dorosłe osoby szukają winy w sobie.

Jak im związek nie pasuje to się rozstają.

Jak chcą więcej to o tym mówią.

Asertywnie.

Akceptują odmowy, lub negocjują.

Jeśli nic nie robią to znaczy, że im to pasuje.

Jeśli ona chciałaby dojrzeć to zajęłaby się sobą i przemyślała kim jest, czego jej potrzeba itd. ale tylko wtedy, gdyby była sama. Jak ona z kimś jest to nie ma czasu na takie przemyślenia, bo musi zajmować się jeszcze tym „trupem” – bo tu nie widać przyszłości. Tyle, że bycie samą to też odpowiedzialność, która może prowadzić do nieciekawych wniosków, zderzenia z samą sobą. Oj a lepiej unikać…

Pamiętam też, jak Maja mówiła, że ona gdzieś tam go atakuje i w ogóle nie uznawała to za atak, tylko za normalne, więc jeśli chcemy mówić o nim jako o złu, to też skupmy się na tym, że kobieta też potrafi nie tylko okazywać dobroć. Są dorośli. Jakby jemu nie pasowało co jest, nawet te ataki, też mógłby powiedzieć pas.

Ale mamy tylko skrawek wiedzy o tym związku, nie da się ocenić wszelakich mechanizmów, nie znamy zdania drugiej strony, niczego. Wiemy jednak, że odejście jest proste, ale jak ktoś nie chce to tego nie ma.

Poza tym, jeśli serio u niej są te uczucia miłosne do niego (no niech będzie, że uwierzę!) to on wcale nie musi jej uzalezniać i manipulować nią, by tkwiła w tym – uczucie robi to samo. No ale najłatwiej szukać winy poza sobą i tworzyć negatywny obraz mężczyzny, bo tak.

o pewnie, na jednym z portali randkowych rozmawiałam z dziewczyną w tak silnej depresji właśnie po takim związku (w końcu partner znalazł sobie inną itp.

No cóż, jak ktoś ma depresję, bo uganiał się za kimś kto nie chciał dać mu miłości to ja nie współczuję. Też miałem kiedyś 15 lat i też potrafiłem się zakochać w kimś z kim nawet nie rozmawiałem. Gdzie tu wina tej osoby? Co ona złego zrobiła? Ano nic.

A jak myślisz jak w końcu Maji partner stwierdzi, że jednak to nie to, i przy okazji dowie się, że może i były inne na 2-4 h kilka razy w tyg.

Może tak być 🙂 ba, nawet w związku w którym się ze sobą mieszka mogą być zdrady i mogą być rozstania. Nie ma to żadnego związku z tą sprawą. Gdybanie zostawmy filozofom, a skupmy się na FAKTACH.

Przecież Ona nie jest nawet świadoma, że mężczyźni tak mogą postępować.

Jest świadoma. Ty zakładasz, że jest zmanipulowaną, głupią dziewuszką, a ja uważam, że jest inteligentna, dorosła i może podejmować świadome decyzje.
Problem w tym, że najpierw musiałaby poprawić samoocenę i zajac się problemami z dzieciństwa, które doprowadziły ją do tego – a więc zderzyć się ze sobą.

Może skłoni ją to w końcu do rozmowy z tych chłopakiem i się dowie jak jest.

Naprawdę sądzisz, że rok czasu nie rozmawiali? 🙂 Tu szklanej kuli nie trzeba mieć. Akurat kobiety to bardzo rozmowne są, jak czegoś chcą. Spokojnie.

A idąc dalej, jak sądzisz czy dziewczyna po kilku latach związku na 2-4 h w kilka razy w tygodniu będzie wstanie zaufać jakiemuś normalnemu mężczyźnie?

Oczywiście, że tak, ponieważ nie można po jednej porażce miłosnej (i to dokładając cegiełki do niej) od razu robić z siebie strasznej ofiary, a z płci przeciwnej kogoś złego. Poza tym najpierw trzeba umieć wybrać takiego „normalnego” mężczyznę, a więc zastanowić się nad swoimi potrzebami, swoim wkładem, ogólnie. I jeśli potrzeby nie są spełniane to nie wchodzić w takie „związki”, nie godzić się. To jest właśnie asertywność, to jest dojrzałość.

Stracić zaufanie to można jak buduje się sielankę w związku, mówi o wielkiej miłości, o unikatowości tej miłości, o tym, że się nigdy nie zostawi, że chce mieć dzieci tylko z tą osobą, składa wielkie obietnice, a potem rani, zdradza, odchodzi. Z idealizmu w otchłań. W takim wypadku można mieć problem, ale nie w takim gdzie wszystko jest od roku czasu stałe i dwie strony to akceptują, gdzie nie ma takich rzeczy.

a on to ewidentnie podtrzymuje/manipulując jej stanem emocjonalnym dla osiągnięcia pewnych korzyści

Jakie masz na to dowody? Jeśli nie masz to nie będę publikował Twoich wpisów, bo oskarżeniami łatwo rzucać, ale tego nie toleruję.

zakładam że chodzi o seks bez zobowiązań

Zakładasz, a ja nie zakładam. Jak jest to seks bez zobowiązań (którego i tak jest mało) to ona może odejść. Nie jest w więzieniu, nie jesteśmy w Islamie, nie widzę, by składał obietnice, że np za miesiąc zamieszkają ze sobą, a potem łamał to. Zresztą nawet jakby łamał takie obietnice to też mogłaby odejść, bo miałaby DOWÓD, że jest kłamcą.

A ty dowodów nie masz, tylko z góry zakładasz jego winę. Najwyraźniej sama byłaś ofiarą albo tego typu zagrywek, lub sama byłaś na tyle zdesperowana by nie umieć odejść i teraz każdą kobietę i mężczyznę oceniasz tak samo. Najpierw wina w sobie, potem decyzja. A jak Ty chcesz jedynie zrobić z faceta złego, to co? Chcemy się użalać nad jej losem? Jaki masz cel? Ja jej mówię od dawna, że ma to zostawić, a nie żeby robić z siebie ofiarę i szukać towarzystwa wzajemnej adoracji w której narzeka się na faceta, którego niby się kocha, a do tego nic się z tym nie robi, gdy nie jest dobrze.

Btw. Cały czas bierzesz pod uwagę tylko męską perspektywę. Ze powinnam powinnam odpuścić, zrobic sobie przerwę, zastanowić się czego chcę, poszukac kogos innego.
Oki. Tylko nie jestem mężczyzną, żeby mieć tak czas na takie rzeczy. Jako kobieta mam BARDZO ograniczony czas znalezienia faceta, a kazdy kolejny związek to nabijanie sobie ‚licznika’, co czyni ze mnie mniej wartościową kobietę.

Nie, nie jest to męska perspektywa, a perspektywa kogoś kto chce znaleźć kogoś odpowiedniego i nie marnować czasu na kogoś nieodpowiedniego. Ty takim wmawianiem sobie, że nie masz czasu racjonalizujesz sobie pozostanie. Ja na siłę nie pomogę.

Ja niestety nie mogę sobie sobie skakać z kwiatka na kwiatek bo nie mam 16 lat

Nie zachęcam do skakania z kwiatka na kwiatek, a rozsądny wybór człowieka z którym będzie się planować przyszłość. Tu masz czarno na białym, że przyszłości nie ma, więc i tak marnujesz czas. Obudzisz się z ręką w nocniku – lepiej być samą.

to przeszłam przez ogromną ilość randek i znaleźć takiego, ktoremu się spodobam, a on mi – jest ciężko.

Życie. Każdy tak ma, tym bardziej gdy jest się specyficznym. Koniec końców, mimo że nikt nie pasował, to wybrałaś też kogoś kto nie pasuje.

Co do rozmowy – próbowałam kilka razy ale nic z tego nie wychodzi, bo on broni się mówiąc ze cos mu wmawiam, albo po prostu unikajac tematu.

No a co ma powiedzieć, jeśli mu pasuje jak jest. Jak zawsze mówię – dorosła jesteś. Chcesz być w czymś takim to nie miej pretensji do nikogo oprócz siebie, jak wszystko nagle runie. Bo to runie, nie trzeba być jasnowidzem. Nie trzeba też być wymagającą i roszczeniową, czy sukowatą by „naprawiać” związki. Zamiast wziąć odpowiedzialność za siebie to polegasz tylko na jego decyzjach jak mała dziewczynka. On się zgodzi – ok będzie to poważny związek. Nie zgodzi? To nie będzie. On Cię rzuci – cóż. Ty go nie rzucisz, bo nie podejmujesz decyzji. Tak jakbyś w ogóle nie istniała i na nic nie miałabyś wpływu. A masz wielki, tylko trzeba chcieć. Problem w znalezieniu motywacji. Jeśli dla Ciebie nie jest motywacją, że znajdziesz kogoś pasującego do siebie – nie wiadomo kiedy, nic nie jest w życiu na JUŻ. Ani nie jest motywacją strach, że nagle to padnie, lub może i będzie zdrada, bo usłyszysz, że miał 5 innych Ukrainek na Twoje miejsce… no bywa. Ja bym w takim związku nie był, niezależnie od tego czy byłbym kobietą, psem, czy sobą. No chyba że by mi to pasowało i naprawdę lubiłbym związki w których tak się dzieje i nie umiał się do tego przyznać przed sobą…

No wiesz, ja Cię nie zmuszam do rozstania. Tylko jeśli piszesz, że masz problem no to coś trzeba z tym zrobić. Poza tym komunikacja jest ważna. W skali od 1 do 10 sobie można ustalić jak bardzo ważna. Przy szóstce można już mówić, że będa konflikty, nieporozumienia, niezrozumienie i niespełnione potrzeby. Ja tam uważam komunikację za jedną z najważniejszych rzeczy, jeśli nie najważniejszą, bo odpowiednią rozmową, dyskusją się załatwia wszystko (nie żądaniami i wymaganiami, czy manipulacjami).

Co do tracenia kobiet – fizycznie owszem, to normalne, ale nie znaczy to też że dbająca o siebie kobieta nie znajdzie mężczyzny jak ma powyżej 25-30 lat bo to byłaby straszna brednia. Są i pary co biorą ślub w wieku 70 lat, gdy poznali się rok wcześniej – a mają trochę z życia. Tylko trzeba dać sobie czas i nie spinać się by być w związku.

Ano widzisz, dobrze, że widzisz, że popełniasz błędy. Także każdy ma coś do zmiany – ale najłatwiej zmienić siebie, swoje zachowania, swoje reakcje.

Po prostu, czulabym ze go do czegos przymusilam, a on tego tak za bardzo nie chcial.

A to własnie złe czucie – to raczej niewiedza u niego. My faceci uczymy się tego z doświadczeniem i… właśnie, tego jak kobiety mówią wprost. Nie przeskoczysz tego.

A co jeszcze chcę dodać- podejrzewam ze te wiekszosc ‚szczesliwych’ par ma podobne problemy, a mimo to zakładają rodziny.

Wątpie, nie ma na to badań. Oczywiście jest dużo niedopasowanych związków, czy związków bez miłości, ale nie ma co się właśnie poklepywać po plecach że inni mają tak samo, czy gorzej, więc jest okej. To cały czas próby usprawiedliwienia tkwienia w tym co jest 🙂

Nie ma idealnych zwiazkow.

Idealnych nie, ale mogą być lepsze niż są 😉

Tylko wiesz, ja juz bardzo duzo ‚błędów’ w swoim zachowaniu zmienilam, a gratyfikacji jak nie bylo tak nie ma.

Jak wyżej – albo niedostatecznie, albo… to nie ta osoba dla Ciebie 🙂 Ale ja się powtarzam.

Chyba nie wiem o co chodzi w tym cytacie a wydaje sie ze jest wazny. Mozesz rozwinac?

Mówisz, że nie czujesz satysfakcji, gdy mężczyzna zrobi coś, gdy mu powiesz. Ale on nie wie co ma zrobić, bo nie jest jasnowidzem, nie czyta w myślach, nie wie, on ma inne potrzeby niż Ty. Jesteście odrębnymi ludźmi i płciami. Także bez mowy nie ma niczego. Satysfakcję (emocje) trzeba odłożyć.

Wiem, ze tonie cow piszesz jestto jak najbardziej podstawne, ale to że będę czuć się źle – tego nie zmienię. Będę i tyle.

To tak nie działa. Reakcje emocjonalne można zmienić, ale to głębszy problem. Wiesz, jako dzieciaki możemy się obrażać np. na odmowę seksu, a potem jak się nie uznaje, że się seks nam zawsze należy możemy nie mieć ani jednej reakcji emocjonalnej przy tym. Także to taki przykład.

Btw. Juz mu proponowalam wspolne mieszkanie to i tak odmówił (podał konkretne powody z ktorymi ciezko dyskutowac i miec jakis kompromis)

No jeśli powody są tak logiczne, że ciężko dyskutować to jak wyżej – akceptujesz je, lub odrzucasz.

Bez żadnej reakcji emocjonalnej nie będę w zaden sposob spelniona. Puste zycie bez emocji. Nie chcę tak.

Otóż to. I to jest ten kobiecy paradoks. Chcą by było dobrze, ale jednocześnie chcą emocji 🙂 Tak się nie rozwiąże niczego, bo często kobieta może PROWOKOWAĆ emocje/konflikt, gdy jest za dobrze – i jest nuda! A więc widzisz, kobieta potrafi trzymać się nieodpowiedniego mężczyzny tylko po to, by mieć emocje i mieć na co narzekać 🙂

I jeszcze zapomniałam dodac- jak kobieta mowi czego oczekuje wprost, to potem ona dominuje w zwiazku. Tego nie chcę, bo bede sie czuc niekobieco

Źle to interpretujesz. Dominacja jest wtedy, gdy kobieta rządzi, a często i tłamsi mężczyznę, zapomina o jego potrzebach, o jego istnieniu, szacunku, o jego atrakcyjności.

Nie można popadać w skrajności, że absolutnie nic się nie powie wprost z oczekiwań, aby tylko nie pomyśleć o sobie jak o „dominatorce” 🙂

zauważy ze może o kobietę tez trzeba się starać (czyli tak jak ja teraz)

Akceptując jego niechęć nie dajesz mu motywacji by zawalczył – nagradzasz ją 🙂 Tak samo jak mój kolega z tego tekstu, który nagradza kobietę za fochy, zamiast pokazać, że nie tędy droga.

Jezeli potrzeby są inne (np. Jedno chce zamieszkac razem, drugie nie), to zawsze jedno będzie poszkodowane.
Jeżeli ja rzucę ‚chcę to to to i to’, czyli jasno zasygnalizuję, a on nie bedzie tego podzielał, to jestem na przegranej pozycji w zwiazku – jako frajerka, której potrzeby nie są respektowane.

W tym wypadku owszem, ale wiesz… są pary, które chcą mieszkać ze sobą (raczej większość!) i wcale nie trzeba nikogo o to terroryzować.

Według jakiej wiedzy? O jakim mechanizmie mówisz? Z której księgi ta wiedza? Jakie masz dowody na te manipulacje? Ja to bardziej widzę, że trochę wróżysz, a trochę emocjonalne skojarzenia masz właśnie z powodu doświadczeń, że któryś mężczyzna traktował Ciebie jako pannę do seksu i nic więcej (tu też nie musi być manipulacji, tylko tak jest, zgoda drugiej strony lub nie). Także nie, nie przekonujmy, że wszystko co robi mężczyzna niezgodnie z tym co żąda kobieta (a nawet nie żąda, bo ona mówi, że nie wyraża potrzeb wprost!) jest manipulacją.

manipulatorem – moim zdaniem tak (to jest moje zdanie, jako kobiety)

Trzeci raz pytam i nie wyjaśniasz dlaczego. Argumentu „bo tak” nie przyjmujemy, a póki co tak to wygląda, czyli uprzedzenie. Łatwo oskarżać, a nie udowadniać.

No ale dlaczego nie ma sensu? Przecież według Ciebie oboje zgadzają się na taki stan rzeczy więc jest ok, i nie powinieneś jej niczego tłumaczyć.

Otóż nie. Ona się nie zgadza na taki związek, ale jednocześnie nie zgadza się na bycie samą, stąd tłumaczenie. Jednak nic na siłę – zbilansowała sobie, że lepiej być z kimś kto nie spełnia oczekiwań, niż samą.

A jeżeli to nie jest manipulacja to co w takim razie?

Odpowiedzialna decyzja obu stron i tak należy ją traktować, a nie robić z jednej strony ofiarę i rzucać współczuciem.

Dlaczego takie związki są tylko „trupami bez przyszłości”?

Bo nie ma w tym związku wspólnych planów na przyszłość – jak sama wspomniała stoją na poziomie związku licealnego. Jej decyzja, że tak chce.

I dlaczego kobiety/mężczyźni nie powinni się zgadzać na takie przedmiotowe traktowanie, być asertywni itp.?

Nie uważam, by to było przedmiotowe traktowanie. Uważam jedynie, że nie należy wyrzucać swoich oczekiwań w kąt i zrzucać winę na innych, jeśli nie są spełniane. Póki co Ty ją do tego właśnie motywujesz – on zły, on manipulator, a Ty biedna owieczka. Tak być nie może.

Nie żadna biedna owieczka, którą się klepie po plecach tylko dorosła kobieta, która podejmuje decyzje, wie czego chce i umie to wyrazić. Tyle.

Współczuje doświadczeń ale nie przerzucaj ich na każdego mężczyznę, który pasuje Ci do wzoru. Ja Twoich doświadczeń nie neguję, ale wiedzę owszem, bo nie jest to wiedza akademicka, tylko jest to przeświadczenie zbudowane na doświadczeniu, które ma wartość absolutnie zero w kontekście oceniania innych ludzi, czy też wyciągania na tej podstawie wniosków. Jeśli tyle razy Ci się przydarza zło i złych mężczyzn wybierasz to spójrz w lustro – kogo wybierasz, w jakich miejscach przebywasz, z kim się zadajesz, czego oczekujesz. Dopiero co pisałaś, że masz idealny charakter, a ja mówiłem, że to narcyzm i już mi wiało jakimiś problemami z osobowością. Ty się wypierasz. I co się dzieje? Prezentujesz dalej postawy narcyza, nie tylko w kontekście krytyki, ale i manipulowania obrazem innych, czy też tworzeniem postaw ofiary – niedojrzałej ofiary. Dookoła źli, Ty nie, nic do poprawy w sobie. No i jeszcze jesteś jednostronna wobec płci, o czym później.

Co do bycia miłym – wiesz, krytyka też nie jest miła, co nie oznacza, że nie jest potrzebna. Nie można w życiu tylko głaskać i chwalić. To niedojrzałe. Tam gdzie jest coś dobrze to trzeba to zauważac, a tam gdzie źle to tak samo. Jśli obrażasz kogoś, oskarżasz to jemu też może nie być miło, tak? Więc byłaby to hipokryzja, gdyby pozwalać samej sobie dla innych być nie miłą, a wobec siebie oczekiwać specjalnego traktowania. Właśnie jak narcyz. I mi może nie być miło, że robisz to na mojej stronie, ale jednak chce rozmawiać technicznie i logicznie, a nie argumentami emocjonalnymi. Albo dowody, albo zatrzymujesz swoje uprzedzenia dla siebie. Bo gadanie dla gadania, oceny dla ocen, niesprawiedliwe, bo bez wystarczającej wiedzy są szkodliwe i człowiek może przez takie oskarżenia ponieść także niesprawiedliwe konsekwencje.

To jest lęk przed byciem samą, często wykorzystywany przez manipulatora.

Ale nie masz na to dowodów. Równie dobrze osoba, która boi się być sama może być manipulatorem 🙂 Ofiary też potrafią manipulować, tym bardziej te, które są profesjonalne w tym – nie widzą drugiej strony medalu, tylko cały czas wina jest po stronie kogoś innego. One cierpią, ale już cierpienia innych nie zauważają.

Jak masz dowód na to, że on manipuluje jej lękiem przed byciem samą i jest jego świadomy do tego to zaprezentuj tutaj te dowody. Nie masz? No to nie oskarżaj.

to po co tej dziewczynie tłumaczysz, że to nie ma sensu? Ja też to widzę, ale widzę też przyczynę, nie tylko skutek.

Jak to po co? Bo zaczyna temat. Jakby nie zaczęła, to bym nie tłumaczył. Może coś dotrze.

A ty nie widzisz przyczyn, Ty widzisz DOMYSŁY oparte na PRZEŚWIADCZENIU (czyli właśnie argument „bo tak”, lub „bo ja tak miałam”). Jak chcesz szukać przyczyn to poszukaj może w jej dzieciństwie czemu ma niską samoocenę, może w czasie szkoły? A nie od razu celujesz w faceta i masz jego negatywny obraz, mimo, że nic o nim nie wiesz oprócz tego, że pasuje mu związek w którym się razem nie mieszka. No za to chcesz potępiać ludzi?

Ta dorosła kobieta musi sobie uświadomić, że jest wykorzystywana

Nie. Ty musisz sobie uświadomić, że wykorzystanie jest wtedy, gdy masz dowody na oszustwo i ktoś czerpie jednostronny, niezasłużony profit. Dla przykładu ktoś podaje się za wnuczka i oszukuje starsze panie na pieniądze. I wtedy on je wykorzystuje.

Tutaj nic takiego nie ma. No chyba że ona jest wykorzystywana seksualnie według Ciebie, no to cóż, przepraszam ale seks jest obustronny, a nie nagrodą dla mężczyzny. Takie właśnie kobiece myślenie tu potępiamy. Równo. Równa decyzja. A jak nie, to jest to gwałt.

Czy ona czuje się gwałcona? Nie sądzę. Nawet sama z nim tego seksu chce.

Także nie oskarżaj, bo nie będzie akceptacji tych postów, tylko sama się skieruj na psychoterapię że wszędzie widzisz zło męskie, a siebie za to w superlatywach.

Napisze jeszcze raz jak dla mnie jest on typowym manipulatorem

Wykaż mi choć jedną jego manipulację. Podaj co mówi, jakich słów używa, jaka to konkretnie manipulacja – oskarżasz z pełnym przekonaniem, więc musisz mieć psychologiczną wiedzę na ten temat i dowody. Wiesz, uważać sobie każdy może, ale nie masz absolutnie żadnych podstaw.

dla mnie tak, bo podstawą jest komunikacja szczerość, otwartość, bez wykorzystywania, a jeżeli jest jakiś problem to się szuka wspólnie rozwiązania

Jeszcze raz, w czym ona jest wykorzystywana, w czym on jest nieszczery. Masz dowody przy takim stosie oskarżeń? Czy po prostu bawisz się we wróżkę i myślisz, że masz rację? Widzisz, by on nie pozwalał jej się rozstać? Czy nie rozumiesz, że ona w każdej chwili może zerwać, bo po prostu warunki tej relacji jej nie odpowiadają? Co innego gdyby nie mogła, bo by jej zabraniał, ograniczałby ją, więził. Nie ma tego. Ale Ty już zrobiłaś z niego najgorszego chama, manipulanta i nie wiadomo co jeszcze.

A w historii z moim kolegą z kolei kobietę usprawiedliwiasz, a bo może nie miała wzorca, a bo ona taka bidulka nie wie jak się zachować, oj oj oj, zawsze kobiety biedne, a mężczyźni źli. Takich ludzi tu nie tolerujemy.

Aha i na sam koniec podam coś co powinno być wklepywane na każdego czole – swój do swego tylko ciągnie. Wybierasz to na jakim poziomie jesteś. Nie ma takiej polaryzacji, że oj taka dobra osóbka wybiera najgorsze zło świata. Obaj w takim kontekście są ZABURZENI, choć mogą prezentować inne formy tych zaburzeń. OBOJE MAJĄ PROBLEM.

I zauważ, że osoba którą bronisz teraz chce uciąć seks za karę. Czyż to nie manipulacja, by wymusić inne rzeczy? Czy usprawiedliwisz jak to masz w zwyczaju tylko kobietę?

Nie mówię, ze tak jest u mnie, ale jezeli facet obiecuje ‘gruszki na wierzbie’, czyli no nie wiem… wspolne zalozenie rodziny, wspolne wakacje, czy cokolwiek, co prowadzi do zauroczenia sie kobiety, a jednoczesnie mezczyzna nigdy nie wywiązuje się z tych obietnic, tylko czerpie korzyści w postaci seksu – to wykorzystuje on tą kobietę.

Niestety, będę potępiał takie myślenie, że kobieta daje seks za wspólne wakacje. Jeśli tak jest to jest prostytutką. Nie ma tu żadnego wykorzystywania, bo seks jest obustronny. A jak jest seks za wakacje to mówmy o tym jasno, spisujmy umowy na papierze i nie będzie wykorzystania. Bo wtedy będzie napisane jasno w umowie że facet w tym i tym terminie zobowiązuje się do zabrania pani X na wakacje w tym terminie, w zamian ona uprawia z nim seks (do tego bardzo nieprzyjemny, bo się zmusza – z miłości!)

PS z tego co wiem dziś kobiety zarabiają, nierzadko więcej niż męzczyźni, więc płacenie za seks (a raczej za możliwość rozmnożenia i nadal w zamian jest opieka nad kobietą) to patriarchalny schemat. Dziś jesteście wyzwolone, dorosłe, samodzielne, inteligentne, niezależne. Jeśli chcesz uważać seks za narzędzie do zdobywania pożywienia, atrakcji, pieniędzy to musisz porzucić pracę choćby. Nie ma tak, że bierzemy co się nam podoba z patriarchatu, a co nie to likwidujemy, bo to właśnie dwójmyślenie feminizmu – strategii seksualnej wielu niestety kobiet.

a poza tym – na seksie traci. Nabija sobie ‘licznik’.

No i gdzie masz ten licznik zapisany? Nie masz. Więc wiele kobiet ukrywa i kłamie o sferze seksualnej.

Poza tym:
a) co to za kalkulacja, że na tym czy na tym tracę? żadna to miłość, jak się kalkuluje – pisałem ,masz błędne wzorce z domu, przedmiotowe
b) jak nic nie masz z tego seksu tylko się zmuszasz, jest to jakaś kara no to go nie uprawiaj
c) jak tak tracisz na tym seksie i do tego licznik nabijasz, no to może uprawiaj seks z kimś kogo kochasz i on kocha Ciebie, a nie co moment z innym? jak się dobrze wybiera mężczyznę na stałe to licznik się nie nabije

Problemy wyparowują nagle, gdy zaczyna się działać zgodnie ze sobą i dojrzale.

Ale kochany, myslisz ze gdyby kobieta wiedziala, ze facet udaje ze ma powazne plany wobec niej, a taknie serio to chce pociupciac, to zgodzilaby sie na to?

I dlatego natura wyposażyła was w umiejętność manipulacji i testowania mężczyzny – także jego zaangażowania, spójności, prawdomówności. Jeśli zaangażowania nie ma, to kobieta odchodzi.

Jeszcze raz prześledź sobie Prawo Briffaulta.

Prawo Briffaulta – Samica, nie samiec, ustala wszelkie zasady rodziny zwierząt. Kiedy samica nie osiąga jakichkolwiek korzyści ze związku z samcem, jakiekolwiek ich stowarzyszenie traci rację bytu. Z czasem Robert Briffault dodał 3 poniższe komentarze, odnosząc je już bezpośrednio do kobiet: 1. Nawet jeśli kobieta osiągnęła w przeszłości korzyści ze związku z danym mężczyzną, nie jest to gwarancją kontynuowania z nim związku (jak tłumaczy to profesor Dale Hartley, “A co ty zrobiłeś dla mnie ostatnio?”). 2. Jeśli kobieta przyrzeka mężczyźnie kontynuowanie związku z nim w przyszłości w zamian za korzyści uzyskiwane od niego dziś, jej obietnica staje się nieważna wraz z przekazaniem obiecanej korzyści (jak tłumaczy to profesor Dale Hartley, “Chętnie zapłacę ci w następny wtorek za dzisiejszego hamburgera”). 3. Męska obietnica dostarczenia świadczeń w przyszłości ma ograniczoną zdolność do zapewnienia ciągłości relacji z kobietą oraz wiąże kobietę tylko o ile czas oczekiwania na jej spełnienie jest krótki oraz do stopnia, w jakim kobieta ufa mężczyźnie, że ten obietnicy dotrzyma (Jak ja bym to przetłumaczył, inspirując się lekko trylogią Kutza i badaniami nad śląskimi rodzinami, “Jeszcze raz chochole nie przyniesiesz całej wypłaty, to zabieram dzieci do matki, a ty tu zdychaj sam!”).

Tak to działa. Jeśli kobieta uznaje, że dostaje za mało to związek nie istnieje. Jeśli mimo to dalej go ciągnie, mimo, że ma pełnię dowolności decyzji to znaczy że jej to pasuje co jest, lub nie ma lepszej opcji do wyboru. Tak? Nie masz nic lepszego. Ewentualnie bycie samą, czego też nie chcesz zrobić.

Dziś jest równość płci. Jest seks za seks. Uczucie za uczucie. Zaangażowanie za zaangażowanie. Miłe gesty za miłe gesty. I jeśli ktoś ewidentnie uważa, że cierpi w związku i daje od siebie za wiele, no to odchodzi.

O D C H O D Z I.

Nigdy nie ma pewnosci ze facet tez nas kocha i ze jest ‘odpowiedni’. Teraz nikt kobiet nie uczy jak powinny wybrac partnera, na co zwracac uwagę. Uczą sie same na błędach.

Otóż to. I dlatego dziś kobiety mają tak wielu partnerów, tak często się rozwodzą, bo zawsze może pojawić się ktoś lepszy i nigdy nie wiedzą, że może ten, a może tamten.

A co do uczenia na błędach, nie każda się uczy. Dla wygody niektóre powielają je cały czas.

Kto powinien uczyć kobiety wybierać? Rodzic. Jeśli rodzic sam tworzył toksyczny związek, lub związek bez miłości to będzie ciężko.

Ale da się to naprawić. Są inni którzy pomagają jak ja, są psycholodzy, są terapeuci, są książki. Dostęp do wiedzy mamy ogromny w porównaniu do poprzednich pokoleń.

Także tak. Chcącemu nie dzieje się krzywda.

Byłoby to sprzeczne tylko w przypadku, gdyby kobieta chciała być naprawdę tradycyjna – czyli rzeczywiście uznawała seks za nagrodę/za zasoby. Plus seks tradycyjnie miał prowadzić do prokreacji. Ale żeby być w 100% tradycyjną to też musiałabyś np. rzucić swoją pracę i być zależną w pełni od mężczyzny. I dopiero wtedy liczyłby się Twój wybór z kim seks uprawiać, a byłby to wybór bardzo, bardzo przemyślany. Przecież nie jesteś tradycyjna w takim przypadku, nie uprawiasz seksu za wakacje, za mieszkanie, tak? No i sama zarabiasz, dyskutujesz, nie jesteś w pełni zdana na rządy mężczyzny. Jednak o to co mi chodziło to na pewno łagodność, uległość, delikatność, opiekuńczość, empatia – i w takim wypadku kobieta dostanie wiele, ale też tylko od odpowiedniego mężczyzny, a nie gdy będzie taka dobra dla chama, egoisty i tak dalej. Nie. To nie działa w każdym związku. Działa wtedy jak stosujemy wszelkie zasady, także dobrej selekcji. I nie pakujemy się w związki z ludźmi, którzy nas nie kochają i nie mają z nami poważnych zamiarów. Uwierz mi, że jakby facet miał plany, to zagrożenie Twoim odejściem od razu zmusiłoby go do przemyślenia tego zamieszkania (jeśli warunki finansowe pozwalają, przeprowadzka, koszty, miejsce pracy trzeba uwzględnć – czyli logika, a nie samo puste żądanie). Może dla was rok to mało, nie wiem, każdy ma inny próg. Jedni to potrafią nawet wymagać w ogóle się nie spotykając, także co kto lubi i jak lubi. Dyskutować umiesz, tylko rób to z nim, a nie z nami.

Powtórzę się. Nigdy bym nie był z osobą, z którą nie umiałbym dyskutować, czy dogadać się. NIGDY. Twój wybór.

Co do zamieszkania – teraz jak juz pisalam- nie mam zamiaru z nim mieszkac, bo wspollokatorke znalazlam, a mieszkania zmieniac nie bede

No to problem się sam rozwiązał i macie cały czas ten luźny związek 🙂

Ale to czy ktos nas kocha czy ma powazne zamiary – wychodzi dopiero po czasie. Szybkie ‘rozpalenie’ uczuc tez nie jest dobre, bo czesto potem szybko sie wypala.

Dlatego daje się czyny dla tej osoby i oczekuje też wzajemności. Czyny świadczą o wszystkim. Jeśli są, jeśli jest poświęcenie wzajemne dla siebie to wiesz doskonale że komuś zależy. Bo robi, bo działa. A jak ktoś jest bierny, wymiguje się, odrzuca, wykręca, no naprawde, podstawy.

Obawiam sie ze wiele facetow o tym wie i potrafi to wykorzystac na swoją korzysc :>

Oj kobiety robią to częściej, jak już tak chcemy po płci rozmawiać. Cały feminizm polega na tym, by dużo dostać, mało się narobić. Także wiesz. Nie znaczy, że trzeba zachowywać się jak oni wszyscy. A jeśli facet tak się zachowuje, no to też można go pogonić w końcu.

To czasem bardzo ciężko to zauważyć zwlaszcza kiedy kobieta jest juz zakochana. Czesto wtedy usprawiedliwia absztyfikanta.

Na to żadnego leku nie ma i tyczy to obu płci. To tylko musi być nasza praca, aby próbować nadal być racjonalnymi, mimo emocji.

Związki, w których trzeba cokolwiek wymuszać są toksyczne i na pewno nie ma w nich miłości. Także jak wyżej. Jesteś dorosła, wiesz co robisz, nikogo to nie jest wina tylko Twoja co się dzieje w tym związku. Możesz odejść, możesz zachowywać się zdrowo, możesz zachowywać się toksycznie, możesz pozostać i udawać, że jak plują deszcz pada. Wszelkie opcje dozwolone.

Z reszta, jak inaczej wyegzekwować respektowanie moich potrzeb?

Rozmową, prośbą, konsultacją, dyskusją, wymianą poglądów i burzą mózgów 🙂 a jeśli rozmowa nie pomaga, jeśli nie wypracuje się żadnego rozwiązania, to się odchodzi.

Ma swoje zajecia i pracę, ale odnoszę wrazenie zee w jego zyciu jestem gdzieś na szarym końcu, jako zwykly dodatek.

No i dlatego może nie odchodzisz, bo całe życie dla wszystkich byłaś na szarym końcu. Dla rodziców też. Także może schemacik – tu wróżę z fusów.

Podaj dokładne jego argumenty czemu nie chce zamieszkać razem lub kiedy mniej więcej planuje to zrobić. Bo może to całkiem logiczne argumenty, może są mądre? Bo koleżanka orki widzi, że on Tobą manipuluje, także napisz dokładnie. Trzeba uwzględniać argumenty. Nie może być tak, że będzie narzekanie bo ktoś czegoś nie robi i ma być NA JUŻ. Wiesz, może wy się w ogóle nie znacie przez ten rok czasu. To wszystko sami powinniście wiedzieć.

Lub próbuje bardziej radykalnych kroków (‘odechcenie sie’ seksu z kimś dla kogo nie jest się ważną), bo i tak nic sie juz nie traci.

Ale to nie działa, ponieważ wtedy uczysz, że wszystko będzie załatwiane seksualnym szantażem. Trochę jak psa.

Nope. Dla rodzicow bylam centrum swiata :> chociaz jak bylam na kilku spotkaniach z terapeutą to stwierdzil ddd. Nie wiem na jakiej podstawie.

Zbyt dużo problemów tu jest, by to była zdrowa rodzinka, więc terapeuta mógł mieć dobry trop. Dziecko też nie może być centrum świata bo to druga toksyczna skrajność za kompletnym dziecka olewaniem. Bardzo dużo niedowartościowanych rodziców, którzy niespełnili swoich ambicji, czy też sami nie znają dobrej, zdrowej miłości w ten sposób to wszystko przelewa na dziecko – nierzadko też kontroluje, są nadopiekuńczy, albo na odwrót – pozwalają na całkiem wszystko, nie stawiając granic. Także to nie jest problem na taką rozmówkę gdzie nie mamy danych.

argument 2 – za wczesnie.

Może racja. Tak samo ja np nawet gdybym był za ślubami, to nigdy bym ślubu nie wziął jakbyśmy z kobietą sporo nie przeżyli i to ciężkich przeżyć, a nie sielanki. Ja chcę widzieć jak kobieta zachowuje się w problemach, a nie gdy jest jej dobrze.

I tak dalej.

Z resztą, to nie moja wina ze jeżeli ktos mnie traktuje źle

Niektórzy uważają za złe traktowanie jeśli się nad nimi nie skacze i nie spełnia poleceń, także warto uważać w tym względzie uważania się za pokrzywdzonych.

To moze byc dobry trop.. niestety nie stac mnie zeby wydawac 150zl tygodniowo na Specjalistę. Moze kiedys.

Pamiętam, że dobrze zarabiasz, przynajmniej w stosunku do tych co jeszcze większe problemy mają i też muszą coś zrobić. Jest jeszcze NFZ – darmo.

Ja bym jednak wolała wziac slub kiedy jest sielanka. Obawiam sie zeze facet by się wymiksowal kiedy zobaczylby jak potrafię reagowac na sytuacje stresowe i Kryzysowe.

Ano właśnie. Każda płeć ma swoje strategie. Moja strategia jest taka, by wiedzieć jak kobieta reaguje i zabezpieczyć się przed jej złym zachowaniem, a kobieta chce się zabezpieczyć bym nie uciekł, mimo jej negatywnego zachowania w problemach 🙂 i kto ma rację w takim wypadku? Może po prostu warto się nie zachowywać źle i poprawiać to w sobie, zamiast żądać ślubu, by omamić faceta póki jest dobrze?

Takie prawdziwe, najbardziej cwane manipulatorki nigdy na głos nie mówią to co Ty mówisz, mimo, że mają dokładnie takie same intencje.

Mam tez inne wydatki – np. Kupno za 30 lat mieszkania. Chyba, ze kolejnego faceta znajdę z mieszkaniem. Wtedy mogę zacząć myslec o terapii.

Tak, tak, a jakby ten nowy facet był to byś powiedziała, że już Ci terapii nie trzeba. Typowe odwlekanie 😉

Moja szklana kula widzi u Ciebie elementarny brak poczucia bezpieczeństwa, jako problem główny – ten aspekt nie powinien zależeć od pieniędzy, ślubów i facetów. Przynajmniej gdy rozwój jako dziecka jest prawidłowy.

Brak zaburzeń osobowości, dojrzałość emocjonalna, ustabilizowana samoocena i wiara w siebie.

Podsumowując. Raz nie udało ci się dostać na dane stanowisko, bo woleli młodego do przyuczenia i prawdziwie powiedzieli, że kobiety robią dużo problemów w pracy (może tak pretensje do swoich koleżanek po płci?), więc uznajesz po tym doświadczeniu, że wszelacy mężczyźni mają łatwiej. A jakby tak jeden czy drugi mężczyzna miał trudniej w danym miejscu pracy to jak byś sobie to wytłumaczyła? Jest tona zawodów i sfer w których kobiety są bardziej chwalone, częściej zatrudniane itd. Często nawet nie mają żadnych umiejętności, a dostają fajne pieniądze…

Druga rzecz. Poznałaś jakichś tam kłamców z jednego środowiska, aby dostać seks i teraz za każdym razem gdy kobieta się żali mówisz, że ten czy tamten to na pewno kłamca i manipulator?

Wszystko oceniasz przez wąski pryzmat doświadczeń i też wcale nie bierzesz za to odpowiedzialności, której wymagasz od innych…

ja z kolei zauważam, że mężczyźni mają łatwiej, lepiej płatne prace, za sam fakt że są mężczyznami, więcej kierowniczych stanowisk jest zajmowanych przez mężczyzn, a Ci częściej wybierani bad boye to też mężczyźni, czyli sam sobie zaprzeczasz

Zapraszam:

https://swiadomosc-zwiazkow.pl/rownouprawnienie-kobiet-to-dyskryminacja-mezczyzn/

i

https://youtu.be/n-OWvlDwWYs

Tak samo jak przemoc tyczy kobiet wobec dzieci, kobiet wobec mężczyzn i kobiet wobec innych kobiet, no ale widzę, że Sylwia Spurek Twoją idolką, która powiedziała, że przemoc ma płeć męską. No bardziej mizoandrycznej wypowiedzi i wybielającej kobiet absolutnie niesprawiedliwie w ostatnim czasie nie było.

No cóż, tą wypowiedzią to udowodniłaś, że nie umiesz słuchać, ze zrozumieniem. On mówi, że akceptowalne przez społeczeństwo jest gadanie, że mamy społeczeństwo patriarchalne zdominowane przez mężczyzn (i to jeszcze do tego złych). I to jest STRASZNE, bo powoduje mizoandrię, a także kult ofiary wśród kobiet, co prowadzi dalej do kłamstw, manipulacji i nieodpowiedzialności.

A takie czepianie się tonu głosu, czy przyspieszenia do mnie nie trafia. Nie znaczy nic. Słowa są ważne, przekaz, kontekst, fakty, tezy, logika.

czytam, może tłumaczenie jest takie, ale jak dla mnie wypowiedź jest jasna. Przekaz jest jasny. Wypowiedź jest stanowcza, podkreślenie gestykulacją rąk. Jak dla mnie jasny przekaz. Nie znam tego Pana więc nie mam odniesienia co do jego wypowiedzi.

No cóż, przyznać się do błędu nie potrafisz.

Jest dużo kobiet „polityczek”, których nazwisk nie będę nawet wymieniał co się co 5 sekund kompromitują. Gdyby nie parytety to nie wiem do czego by się nadawały, bo nie powierzyłbym im nawet by mi potrzymały plecak.

Jeżeli chodzi o rodziny to zależy kto bardziej dominuje, bo albo mężczyzna przejmuje pałeczkę, albo kobieta, przeważnie ten kto lepiej zarabia

Skąd taka wiedza? W domach mamy matriarchat. Kobiety rządzą nieoficjalnie, kobiety wydają częściej pieniądze mężczyzn, kobietom należy się dziecko, kobiety nie musza już uprawiać seksu, gotować, sprzątać. Feminizm pozwolił na to. Jakie są obowiązki kobiet? Jakby mężczyźni tak w związkach rządzili… dawno ojciec i mąż stracił autorytet. Dawno temu.

Odbiegając od tego co mnie zaniepokoiło w tej wypowiedzi (z czym się nie zgadzasz, ale to wynika że jako mężczyzn patrzysz na całość wypowiedzi ja jako kobieta “czepiam” się szczegółów takie tam różnice wynikające z płci

Kompletnie rozumiem patrzenie na szczegóły, ale nie jestem za tym, by można było tak jak to zrobiłaś od razu doszukiwać się czegoś złego w mężczyźnie. No i piszesz, że film dobry nie jest, mimo że nawet jakby to miałby 1 błąd, a reszta super. Dlaczego skupiać się na tym 1% i oceniać jako całość? Niemniej i tak żadnego błędu nie było. Samą prawdę Peterson powiedział.

Wiesz mężczyzn też jest dużo, ale za to znam jednego za którym to strach teczkę nosić, a natomiast za innym to by był zaszczyt. Zależy czego się szuka, to przeważnie się znajduje.

Też znam, ale wolałbym przy tej argumentacji przeczytać jak duży jest odsetek bardzo dobrych polityków wśród kobiet. Cały czas się powtarza Margaret Tchather i długo, długo nic.

ostatnio dziewczyna w sklepie stwierdziła, że warto mieć paragon aby wytłumaczyć się mężowi na co wydaje się pieniądze, sama zarabia i ciężko fizycznie pracuje, jak myślisz z radością tłumaczyła się, że kupiła potrzebne produkty spożywcze?

Ich sprawa na co dzielą wydatki, kto co kupuje i co robi, nie? Równie dobrze jak jej nie pasuje ta sytuacja może powiedzieć, by facet kupował i wtedy nie będzie trzeba sprawdzać co się kupuje. My tu postulujemy, żeby mężczyźni też wiedzieli na co idą alimenty, jeśli sami nie mogą nic kupować dziecku tylko cała kasa byłej żonie do ręki. Wolność i swoboda.

a raczej w stwierdzeniu, “że przemoc jest akceptowalna przez społeczeństwo”, dalej mnie nie rozumiesz, społeczeństwo to kobiety i mężczyźni,

Rozumiem, ale tego stwierdzenia tam nie ma, więc dalsza argumentacja jest niedorzeczna. Tłumaczenie jest bardzo dobre.

A Szydło to co? :* kobiety to tło w polityce, już pisałam, no ale pewnie to przez ten patriarchat, lub jego brak

Jakie są polityczne osiągnięcia Szydło oprócz zapewnienia jej stołka przez partię, plus umiejętność wykonywania poleceń ojca dyrektora? Co zrobiła dobrego politycznie? Co potrafi oprócz zbijania z tropu i owijania w bawełnę, gdy ktoś zada konkretne pytanie na które nie ma wiedzy?

Sugerujesz, że winny jest patriarchat a nie brak kompetencji politycznych u kobiet? To znowu byłoby zachowanie jak feministki, no ale cały czas żyjesz w wyparciu i zaprzeczeniu…

Ja nie znam regulacji prawnych, które zabraniałyby kobietom być dobrymi politykami. Nie ma takich. Kobiety mogą robić to samo co mężczyźni, a na dodatek mają tonę ułatwień. Jeśli pomimo tego nie umieją czegoś zrobić to może warto się zastanowić, czy aby na pewno do tego kobiety się nadają i czy na pewno są na tyle inteligentne. Nikt ich nie ogranicza oprócz własnego umysłu. Ja nie mam na co i na kogo zwalić winy, że nie jestem dobrym politykiem, czy nie mam stanowiska kierowniczego, bo jestem mężczyzną.

Ważne są emocje, i to kobiety je częściej widzą i rozumieją, a w związkach damsko – męskich opartych na uczuciach istnieją emocje, w miłości nie da się tylko bazować na logice, jedno z drugim się zazębia. Jeżeli mężczyźni chcą być logiczni to bądźcie, ale pozwólcie kobietom odczuwać emocje (!).

Emocje są ważne dla dzieci, bo są zafrasowane sobą, cały czas myślą o sobie: czy coś mnie zabolało, czy ktoś mnie skrytykował, czy ktoś mnie pochwali, ile korzyści uzyskam, a ile strat. W związkach są ważne uczucia, ale uczucia buduje się CZYNAMI, a czyny jak są logiczne to i uczucia się pojawią. A jak ktoś całe życie tylko emocjami, a nie rozumie dlaczego tych emocji nie ma, dlaczego powstały, jak rozwiązywać problemy, no to cóż. Pozostaje traktować jak dziecko – przytulać, nie pozwalać wejść na głowę, decydować i nie przejmować się fochami i płaczami. Ja nie pozwoliłbym żeby ktokolwiek kto się kieruje emocjami głównie np był u władzy, bo nie respektowałby niczego oprócz swoich humorów. Szanować należy ludzi z zasadami, które są odłączne od emocji, bo robisz nawet wtedy, gdy coś Cię boli, a nie gdy tylko Tobie jest dobrze. To egoizm.

Dam Ci fajny przykład. Jedziesz samochodem. Musisz dostosować się do praw jezdni. Zawsze możesz kierować się emocjami i powiedzieć, że możesz wyprzedzać na linii ciągłej. Dlaczego? Bo tak czujesz, bo tak. Dostajesz mandat i krzyk do policjanta, że Cię dyskryminuje, atakuje, zły patriarchat… tak to wygląda. Nie. Wszędzie trzeba postępować logicznie, by odnosić sukces.

Nic nie może opierać się na emocjach, nic. Bo emocja raz jest, a potem jej nie ma, a potem ta emocja jest inna. Chaos. A czyny i odpowiedzialność za nie jest stała. Potem się dziwić, że tyle par się rozstaje jak cały czas chcą mieć multum fajnych emocji, a tak się nie da. I na dodatek żądają ich od kogoś innego, co jest NIEMOŻLIWE. Albo mówią, że miłość się kończy tylko dlatego, że im zakochanie opadło, coś na co nie mieli wpływu i jeszcze obwiniają wszystko i wszystkich oprócz siebie.

Nikt wam nie broni czuć emocji, wręcz przeciwnie. To akurat u mężczyzn emocje są zabijane, tak jak i żądanie ich respektowania, tak jak ich okazywanie. Także znowu pudło. Po prostu u mnie nie ma tak, że mnie się przekonuje emocjonalnymi argumentami, bo byłbym skrajnym lewakiem, czyli idiotą bez refleksji, rozsądku i tak dalej. Współczułbym nawet tym, którzy mi szkodzą, a zagraliby ofiary. Łatwo też byłoby mną manipulować, gdyby tylko emocje się liczyły. Ale tak to nie działa. Logika to jest wyraz intelektu, nie widzę powodów, by nie uważać jej za coś dobrego.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Logika

Poczytaj sobie choć to. Tak mówisz o tym zrozumieniu, a logika pomaga jasno formułować myśli. Więc może jak nie jesteś rozumiana, to trzeba się zastanowić?

Tylko to ma być realne ratowanie rodziny a nie użeranie się z sobą i zwalanie wszystkiego “bo przecież są dzieci”.

No i zgoda. Widzisz, czasem się zgadzamy. Ale tu też warto podkreślić, że te zdanie nie powinno wynikać z emocji, a z wiedzy:
– bo dzieci z rozbitych rodzin gorzej sobie radzą, mają niską samoocenę, wpadają w konflikty z prawem, popełniają samobójstwa itd.
– bo dzieci z toksycznych rodzin w ktorych nie ma miłości mają nie mniejsze problemy

Na to są badania i na to są statystyki.

Szanować trzeba wszystkich ludzi, nawet tych bez zasad.

Nie. Ani nie trzeba współczuć wszystkim, ani wszystkich szanować. Dlatego właśnie nazbyt emocjonalne osoby nie nadają się do władzy.

Tolerancja jest cnotą ludzi bez przekonań – Gilbert Keith Chesterton

Jeśli szanujesz mordercę, pedofila, przygłupa to go tolerujesz jednocześnie. Jeśli ktoś nie ma zasad i się z nim zwiążesz świadomie to faktycznie, szanuj go.

Szanuję ludzi, a Ty?

Na szacunek się pracuje, więc nie wszystkich, tak jak nie wszyscy szanują mnie, mojej działalności, wiedzy, poglądów, argumentów. Różnimy się. To normalne.

A czy brak szacunku do innych jest normalny, moim zdaniem nie

Jest normalny. Jest normalne, że na szacunek się pracuje, a nie dostaje go parytetem i tupaniem nogą. Nie jest normalne gdyby się nikogo nie szanowało, a nie wybranych grup, czy jednostek.

Czyli potrafisz szanować kogoś kogo czyny potępiasz i jednocześnie uważać, że ten człowiek ma godność? Jest inaczej. Jśli ktoś przekracza pewne granice to i nie dość, że traci godność to i człowieczeństwo.

Oczywiście, że jest to niewłaściwe. Szanowanie ich oznacza, że zgadzasz się z tym, że stosowali przemoc. Tak jakby uważasz, że mieli za co 🙂

Więc dla Ciebie powinna zostać usunięta definicja szacunku, jeśli bez względu na wszystko to musi zachodzić. Na tej samej zasadzie po to jest zło, by odróżnić je od dobra, tak samo można odróżnić osoby warte poszanowania i nie. Na tym warto zakończyć.

Szanuje ich bo są ludźmi.

A co to narodziny jako człowiek to narodzenie się z jakimiś super cechami? Wielu jest podłych ludzi. Szanuj sobie ich ile chcesz, dla mnie to niezbyt mądre. Nie zgadzając się ze mną też możesz nie szanować mojego zdania, nadal uważając, że szanujesz. W końcu nie raz powiedziałas, że to czy tamto nie jest „normalne” – więc sama oceniasz, a odbierasz komuś do tego prawo. To tak jak z tymi wszystkimi z lewej strony co mówią o tolerancji, ale tylko jak zgadzasz się z ich poglądami.

A mężczyzn się szanuje bo są ludźmi, czy dopiero powinnam Was zacząć szanować jak na to zasłużycie w moich oczach?

Sama o tym decydujesz co powinnaś i kiedy i gdzie. Mnie Twój szacunek nie jest do niczego potrzebny. Tym bardziej jeśli miałby być wymuszony, a nie gdybyś np ceniła to co wnoszę, co piszę, co robię, kim jestem (nie, nie człowiekiem, bo to ma każdy, a poszczególni ludzie z kolei mają unikatowe cechy – dobre, rozsądne, skuteczne, pożyteczne czy nie i na tej podstawie też można wyrazić szacunek, bądź jego brak do tego). A jak nie cenisz to i nie szanujesz, tak? Twój wybór, czy Twoich emocji – jak wolisz sobie przetłumaczyć.

Zejdź sobie nawet do wikipedii i do definicji: https://pl.wikipedia.org/wiki/Szacunek

W tychże definicjach mamy takie zwroty jak autorytet, poważanie, posłuch, prestiż, uznanie, a nawet pokłon. I dlaczego ja mam mieć za autorytet absolutnie KAŻDEGO człowieka? Dlaczego masz uważać, że jest wyznacznikiem prestiżu? jakby każdy był prestiżowy to nie miałby z automatu żadnej wartości, bo to co powszechne nie jest wartościowe, a co rzadkie i niespotykane, a jednak wnoszące tą wartość.

Wiesz, jest taka fajna, religijna formułka – szanuj matkę i ojca swego. Ale ona jest fajna, póki ktoś nie ma patologicznego rodzica. I takiemu szacunek się nie należy. Autorytetem też taki rodzic nie jest.

Miło by było w idealnym świecie, ale nie. Stworzyliśmy cywilizację na bazie zasad, reguł, praw czy hierarchii, a nie pseudorówności. Wszystkich kochamy, wszyscy są równi, wszystkich szanujemy i w ogóle kwiatki, tęcza, czy bratki. To jest typowe takie bezmyślne podążanie, bez poglądów, bez przekonań, bez wiedzy którego nie szanuje i nigdy nie będzie dla mnie autorytetem. Co najwyżej będę pokazywał, że łapanie się na te emocjonalne slogany jest naiwnością i infantylnością. Takimi ludźmi bardzo łatwo manipulować, którzy nie wyzbyli się tej niedojrzałości, która pragnie utopii tam gdzie tego nigdy nie będzie oprócz w bajkach i marzeniach, które też nie są rozsądne bo jakby każdy był taki sam, to koniec końców taki nudny, jednokolorowy świat by padł. Nie byłoby do czego dążyć, nie byłoby z kim dyskutować i wymieniać się poglądami, bo wszystko byłoby takie same, każdy z jednym głosem, jednym poglądem i spojrzeniem na świat. I wtedy nawet nie musiałabyś chcieć być zrozumiana, ani akceptowana, bo wszyscy by te cechy mieli i dawali, przytakiwali, klepali po plecach, aż stałoby się to problemem, bo nie wiedziałabyś kim jesteś. I tak absolutnie wszystko byłoby szanowane co zrobisz i wszystko akceptowane. No hulaj duszo. Ale to myślenie, jak pisałem – dzieci.

Poza tym powiedz mi jakimi czynami pokazujesz, że kogoś szanujesz? Bo mówić o szanowaniu kogoś, a OKAZYWAĆ mu to to różnica, nieprawdaż? Dajmy na to uważam, że jeśli kogoś mamy za autorytet to go słuchamy, podążamy za nim.

Więc wymień te zachowania. I potem pomyśl czy wobec każdego człowieka zawsze jednakowo się zachowujesz, bo przecież wszystkich szanujesz. Ja odpowiedź znam.

PS antyszczepionkowców leczących wszystko witaminą C też szanujesz? Ja nie. Głupota nie boli.

Nie znasz byłego zastępcy rzecznika praw kobiet, który nazywał się rzecznikiem praw obywatelskich i do tego jest feministką? A mówisz jej głosem, kalka w kalkę. Bardzo niesprawiedliwe jest, by pokazywać tylko ciemnę stronę danych mężczyzn i jeszcze wiązać to z całością.

Nikt Cię nie obraża, tylko mówi prawdę, opisuje fakty. Nie umiesz słuchać ze zrozumieniem – a przynajmniej w tym wypadku. Tak zrobiłaś i nawet jak podało Ci się gdzie popełniasz błąd to dalej się trzymasz swego kurczowo. A jakbyś mężczyzn lubiła, to nie sugerowałabyś bez dowodów, że na pewno jest winny/zły/manipulator i to jednostronnie.

Mam się tłumaczyć, że kobiety manipulują, kobiety nie kochają bezinteresownie, kobiety są narcyzami (w tym według Ciebie ja się do tego zacnego grona zaliczam), kobiety stosują przemoc wobec mężczyzn psychiczną, emocjonalną i fizyczną, traktują Was przedmiotowo, używają Was do zaspokajania własnych potrzeb, wrabiają Was w dzieci, każą wychowywać te dzieci, i jeszcze oczekują, że będziecie je kochać itp.

Nie. Ani nikt tak nie pisze o wszystkich kobietach, ani nikt nie żąda tłumaczeń od Ciebie. Trzymaj się tematu i już byłoby lepiej.

Co do narcyza, pisałem już jakie zachowania pokazałaś, a które jednak się zaliczają do zachowań narcystycznych. Przecież to nie moja wina, że tak się wykreowałaś. Tam kolega Wojtek tak samo, oskarżyłaś go o jakieś pretensje do wszystkich kobiet, a nie widziałem by coś takiego pisał, więc kolejny raz hejt wysuwasz do kogoś i oskarżasz bez żadnych dowodów.

no bo cały czas atakujecie kobiety

Gdzie? Kiedy? W jakim temacie? I dlaczego nie mielibyśmy tego robić?

Szacunek pojedynczej jednostki w internecie do pojedynczej jednostki w internecie (nie uwzględniając także płci, a bardziej jako autora strony, twórcy itd) to co innego jak opinia o płciach i np. zaprzestanie kłamania przez feminizm o tym jacy są mężczyźni, czy tworzeniem reguł, które powodują rozpad związków i rodziny.

Co do tego szanowania „nas” pytam ponownie, jak to się objawia, jakimi czynami to pokazujesz? Tym bardziej w porównaniu do tego co mówisz, że szanujesz każdego. Nawet tych co biją i leczą raka witaminą C…

Absolutnie masz inne pojęcie szacunku niż podane w definicjach i inne reakcje na jego brak. Życzliwości, kultury osobistej czy empatii bym w to nie mieszał – także które nie są rozsądne, by dawać je wszystkim ludziom. Dla przykładu żaden z nich nie powinien być autorytetem, by czerpać z nich przykład – przynajmniej w konkretnych sferach. Także raczej nie kłaniamy się w pas alkoholikom, którzy leją pod siebie, lub po prostu niszczą nasze rzeczy.

I kolejna sprawa, oddzielmy sukcesy o których piszesz za które warto szanować, czy wkład, ale i np. wyznawane i okazywane wartości. Wtedy dopiero można powiedzieć, że „kogoś szanuję jako człowieka”, kiedy on prezentuje dobre/pożyteczne cechy, które uważałbym, że człowiek winien mieć.

Widzę ktoś np. przeznacza pieniądze charytatywnie, widzę, że jest dobrym przyjacielem – czyli w biedzie, widze – wtedy można powiedzieć – szacunek! To jest człowiek! To jest ktoś za kim nawet można podążać. Dlatego zawsze trzeba mieć normy, wartości, zasady i punkt odniesienia, by wiedzieć co jest plusem co minusem, a nie dawać wszystkim po równo niezależnie od tego jacy są i co robią (albo wręcz niszczą).

Jakbym szanował elity polityczne, feminizm i feminazistki to tej strony by nie było. To taki przykład. Zresztą sama masz negatywne zdanie o polityce i politykach, myślę, że nawet bardziej negatywne niż ja, ale nie przeszkadza Ci mówić, że szanujesz wszystkich.

Dlaczego egoistyczne, jeśli to niekoniecznie jest robione dla mnie? Jak ktoś prezentuje dobre wartości dla społeczeństwa to jestem egoistą, gdy to chwalę i szanuję, a gdy są destruktywni to ganię i nie szanuję?

Mi bardziej chodzi o taki nieinteresowny.

I dlatego szanujesz tych, co biją, piją i szczają, a dzięki czemu oni się nie rozwijają i mają komu na głowę wejść.

szanujesz ludzi za coś, za jakieś dobra

A Ty za zło i pomimo zła wyrządzanego? Łatwo wpaść w syndrom sztokholmski i masochizm 🙂

Nawet lepsze przykłady podam powiedzmy w związkach.

Nie wiem jak Ty ale ja bym się nie związał z kimś kogo nie szanuję.

Dla przykładu kobieta byłaby prostytutką, czy też manipulatorką, byłaby fałszywa. Można tu wymieniać toksyczne cechy.

Nie szanuję i nikt mnie do tego nie zmusi, a jak nie szanuję to i nie będzie miłości.

Na tym polega selekcja co jest dobre, a co nie. Nie widzę logicznego powodu do szanowania np. fałszywych ludzi. Nie widzę. Ty widzisz, w porządku. Możesz tych ludzi nagradzać za posiadanie takich cech – które mogą i szkodzić Tobie, Twoim bliskim itd. Twoja sprawa.

A ja mogę być interesowny w takim kontekście – nie że ktoś ma coś dać, ale na pewno ma nie niszczyć i nie zabierać. Choć dać może – jakieś dobro, niekoniecznie materialne, a powiedzmy empatię. Jeśli to jest interesowność, w porządku, ja to nazwę zdrowym egoizmem.

https://swiadomosc-zwiazkow.pl/kacik-dobrego-zwiazku-zdrowy-egoizm/

Za bardzo popadasz w skrajności. Zdrowy egoizm jest środkiem za egoizem prawdziwym (myślenie wyłącznie o sobie), a bezinteresowności czy bezwarunkowości – która często właśnie przeradza się w dawanie całości nawet w obliczu krzywdy, masochizmu i zapominaniu o sobie.

Całe życie nadstawiasz 2 policzek. A tak naprawdę równowaga i balans są najważniejsze.

Sądzisz, że jesteś altruistką? Nic Tobą nie kieruje w życiu, co dawałoby Ci choć minimum dobrego? Zauważ, że nawet jak komuś pomożesz to dostajesz zastrzyk przyjemnych emocji, czujesz się lepiej, może zmażesz poprzedni grzech/złe zachowanie tym jednym dobrem niby dla kogoś, a też dla siebie, a może ktoś się o tym dowie i pochwali…

Naprawdę rozumiem, że każdy chce bronić swoich czynów, że to co dobrego robi to z czystego, wręcz złotego serca, ale to też tak nie działa do końca.

Raczej nie chwali co najwyżej stwierdzi, że jest to głupie, naiwne i infantylne, skrytykuje, że tak się nie robi bo po co użalać się nad kimś, po co akceptować, wpierać, itp. jeżeli nie ma się z tego żadnego zysku.

Można pomagać ludziom, ale wynika to z empatii i innych cech, niżeli z szacunku. Po co mieszać kompletnie inne cechy i tematy?

Piszę o tym aby trochę pokazać, że to rola kobiet jest okazywanie tej bezinteresownej miłości

Nie zgadzam się. Dla dzieci owszem można i trzeba dawać taką miłość (przynajmniej do powiedzmy 5 roku życia), ale w tym czasie opieka zamienia się w wychowanie. Oznacza to, że trzeba też wprowadzać do nauki odpowiedzialność, w tym konsekwencje złamania pewnych jednak warunków.

A jeśli kobiety mężczyzn też kochałyby bezwarunkowo to stałoby się to, że żaden mężczyzna nie miałby sensu się rozwijać i poprawiać. Czyli choćbyś właśnie bił, pił, zdradzał, kłamał, nie dbał i tak będziesz kochany. Nie tędy droga. To już częściej aktualnie my mężczyźni kochamy kobiety bez wielkich wymagań przez co charakter kobiet wcale się nie polepsza. Byle była. Obie płcie bardzo od siebie zależą. Często ten argument podaje przy rozmowach o kryzysie męskości, że przecież równolegle zachodzi kryzys kobiecości. Wszyscy się zmienili i od wszystkich nas zależy zmiana całokształtu, jeśli system nie narzuca pewnych cech i zachowań.

Dla mnie pomoc wynika z empatii. Mogę współczuć komuś, ale może nie być dla mnie żadnym autorytetem, nie muszę mu się kłaniać.

A jak myślisz, czy mężczyzna, który ma dobre stosunki z dziewczyną/żoną może się rozwijać, czy ta miłość go hamuje i z niecierpliwością czeka aż żona zrobi mu awanturę aby go zmotywować do dalszej kariery?

Nie każdy problem trzeba załatwiać awanturą. Kilka artykułów o komunikacji napisałem. Jednak! Jeśli problem jest trzeba go wyrazić, a przede wszystkim nie można dać akceptacji tego, że problem jest. Nie musi to do końca wynikać z tego, żeby jakieś zachcianki facet miał spełniać i robić mu awantury. Bardziej chodzi tutaj o brak przyzwolenia np na to że facet o kobietę nie dba, bo jest egoistą dajmy na to, albo pije za dużo. Jest sporo takich sytuacji gdzie warunki są potrzebne w dorosłych relacjach.

Egoizm niszczy, i jeszcze raz powiem nie ma “dobrego” egoizmu

To jak nazwiesz egoizm, ktory wiąże się np. z samorozwojem, stawianiem asertywnych granic, jednak jakimś myśleniu o sobie, ale nie takim skrajnym jak w tym egoizmie o którym wszyscy myślą gdy wypowiadają to słowo?

Tłumaczy tyle, że przemoc seksualna nie jest żadnym argumentem ws patriarchatu i dominacji mężczyzn, tylko jedną częścią z wielkiej całości przykrych doświadczeń, które przytrafiają się i kobietom i mężczyznom.

Ogólnie powtarzasz wszystko co feministki, mimo, że się za nią nie uważasz.

Takie jest mniemanie po Twoich poglądach i zachowaniach, po niczym więcej. Łatwo winisz i oskarżasz mężczyzn (nie mając dowodów – fakty Cię nie interesują), łatwo robisz ofiary z kobiet nawet na portalach randkowych gdzie statystycznie mężczyźni piszą jak szaleni, a kobiety pokazują się jako bardzo wybredne. Nie przyznajesz się do błędu, mówisz o sobie jako ideale (choć potem się wykręciłaś, że nie o to chodzi, ale i tak dopisałas, że nie masz sobie nic do zarzucenia), a także powtarzasz feministyczne formułki (a wśród feministek jest spora reprezentacja zaburzonych kobiet – narcyzek też). I co z tego może wynikać? Może nic, może to co napisałem. Tak to wygląda w oparciu o to co jest teraz.

Och z feministkami bym się nie dogadała

Dogadałabyś się. Nie we wszystkim, ale w tym co pisałaś wcześniej jesteście zgodne.

RedPillerPL
ile razy mam Ci pisać, że Was lubię jako mężczyzn.

Nie ma to znaczenia w kontekście tego w czym „atakujemy”. Mnie emocjonalne argumenty nie przekonują, a tylko logiczne. Oczywiście cudzysłów, bo to nie atak, tylko dyskusja, zwrócenie uwagi na błąd. Mogę zawsze nie akceptować takich postów. Co wolisz.

Reszta bardzo ładna w zarzutach wobec feministek, ale najważniejsze, by to u siebie na pewno stosować.

Co do narcyza – jw. Najmniejsze zwrócenie uwagi uznajesz za atak, więc jak tu dyskutować? Tylko przytakiwać i chwalić?

kolejna różnica między kobietami a mężczyznami, emocje i logika. A może podstawą powinny być czyny, bo to one tak naprawdę świadczą czy to co mówimy jest prawdziwe

Otóż to, dlatego to, że czujemy po 20 latach od chcianego wtedy seksu, że ktoś nas zgwałcił nie jest prawdą (#metoo). To, że ktoś na nas spojrzał, nie znaczy, że od razu molestuje. To, że ktoś kogoś oskarży nie znaczy, że ta osoba z automatu jest sprawcą i jest winnym. Czuć sobie można wiele, ale emocje nie są wyznacznikiem prawdy.

Czasami w rozmowie nie chodzi o przekonanie kogoś do swojej racji ale o zrozumienie drugiej strony, bo o wiele ważniejsze jest emocjonalnie poczuć się “zrozumianym” niż logicznie zostać “pokonanym” na argumenty.

Jak ktoś chce być klepany po plecach to niech to powie zamiast dyskutować na argumenty. Trzeba dyskutować na jednym poziomie, a nie mieszać argumentów logicznych z emocjonalnymi, bo nie da się tak dogadać.

A co do zrozumienia? Może warto popracować nad sobą, by jednak inni dobrze rozumieli, zamiast tego oczekiwać?