Najczęstsze powody szybkich i burzliwych rozstań cz.1

Widzę że zdecydowanie nie jestem żadnym wyjątkiem, więc to w swoich wypowiedziach wyrażam.

Wiesz czemu nie jesteś wyjątkiem? Bo wiele osób, które tu zaglądają mają problemy z relacjami. To was łączy. Co nie znaczy, że obrana ścieżka czy sposoby tłumaczenia sobie tych rzeczy jest trafne.

Jeśli ktoś jest szczęśliwy z tym co robi, nie krzywdzi innych to okej. Jeśli nie jest, albo krzywdzi – coś musi zmienić.

Też wypowiadasz się nie tylko za siebie, ale także za innych.

Przykład?

Jeśli będą zachowywały się sztucznie, będą ukrywały swoje prawdziwe zainteresowania a demonstrowały fikcyjne, to niewątpliwie konflikt z osobowością będzie. Jeśli będą mówiły nie to, co same myślą, lecz to co kalkulacja przedstawia im jako miłe dla drugiej strony, to nie będzie to w porządku.

Operujmy na konkretach. Najjaśniejszym jest to, że kobiety zazwyczaj prą bardziej na poczucie bezpieczeństwa, czy rzeczy emocjonalne, niżeli seksualne. Zupełnie jest inna kolejność. U kobiety najpierw jest bezpieczeństw i zaufanie, później seks.

Mężczyźni z kolei czasem tego seksu potrzebują jak jedzenia i nie mają wielu obaw, które mają kobiety, co jest np. związane z zachodzeniem w ciąże. I płcie muszą się w tym porozumieć, muszą się dogadać, iść na kompromisy, wiedzieć jakie mają potrzeby i jakie potrzeby ma druga strona.

Jeśli mężczyzna będzie egoistą to będzie tupał nogą i mówił, że seks ma być na już, bo on chce i nie zamierza chodzić na żadne kompromisy bo nie są zgodne z jego naturą. Jeśli kobieta będzie egoistką to będzie chciała, by mężczyzna ją tylko adorował, zapewniał bezpieczeństwo, a nie da nic w zamian i też powie, że to nie jej natura cokolwiek dawać od siebie dla mężczyzny.

Czasem mężczyzna może iść z kobietą na film romantyczny, mimo że ich nie lubi, by sprawić kobiecie przyjemność. Tak samo kobieta może coś zrobić, co nie do końca dla niej jest czymś najlepszym, a lubi to jej mężczyzna.

Jeśli ktoś ma z tym problem, to nic dziwnego, że relacji nie ma. Nie można tak skrajnie myśleć tylko o sobie.

Nie przypominam sobie, aby ktokolwiek musiał mnie uczyć, jak zdobywać przyjaciół – do tej nauki pchał mnie – jak i chłopaków z którymi się przyjaźniłem – instynkt

Super, ale to są tylko racjonalizacje sukcesów lub porażek w danych obszarach.

Gdyby wszyscy ludzie mieli taki instynkt, to nikt by nie narzekał na brak przyjaciół i nie wychodziłyby książki pod takim właśnie tytułem jak „jak zjednać sobie przyjaciół”.

To nie jest nic zaprogramowanego u każdego w taki sam sposób. Jedni będą mieli trudniej zdobyć przyjaciół, a inni podrywać, a jeszcze inni będą dobrzy tylko w biznesie, a relacjach nie, a jeszcze inni w relacjach super, a biznesowo tragicznie. Jedni będą w miarę dobrym rodzicem bez uczenia się, a inni powinni się trochę poduczyć, poprawić swoje błędy i je zauważać, a nie mieć się za hiperduper najlepszego rodzica „bo tak”.

Nic z tych rzeczy nie musi leżeć w naturze, instynkcie i osobowości, nic. I nikt nie rodzi się ideałem który wie i umie wszystko. Czasem sukces to splot różnych wydarzeń i umiejętności nabytych samoistnie, a nawet w sposób nieświadomy, a nie „instynkt”. Czasem to podpatrywanie, czego mogło nie być gdy chodzi o obycie z kobietami. Może nie miał wzoru u ojca. Przyczyn jest tona, bo ludzie są bardzo skomplikowani.

A czy nie lepiej byłoby, aby kobieta poszła na ten film romantyczny z koleżanką, której też się będzie podobał, a z kolei mężczyzna to co lubi zrobił z kolegą? W imię czego się tak umartwiać i z czasu, który mógłby być przyjemnym relaksem, robić uciążliwą pracę?

To jest tylko przykład tego, że można porzucić egoizm, porzucić to, że jak małe dziecko wszystko musi być po naszemu i nic nie zrobimy na przekór sobie, nigdy nie zagryziemy zębów, albo nie na otworzymy się na nowe, choćby z ciekawości. W ten sposób to nawet przyjaźni jednopłciowych nie da się prowadzić. Nie ma takich możliwości, by wszyscy we wszystkim i zawsze pasowali, byli wręcz jednomyślni, mieli może nawet te same emocje w tych samych sytuacjach. To bardzo optymistyczny i naiwny scenariusz.

Dam inny przykład – matka zrobi Ci tort który Ci średnio smakuje. Czy powiesz „to jest gówno” czy jednak zachowasz się taktownie? Możesz jak dziecko krzyczeć i tupać nogą że niedobre, zachować się „zgodnie z naturą i osobowością”, a możesz pomyśleć nad uczuciami drugiej strony i spróbować to wyjaśnić w inny sposób, czy nawet zagryźć zęby właśnie. Nic się nie stanie od tego, korona z głowy nie spadnie. Ludzie uczą się tego głównie z praktyki, a nie jest im to dane przy narodzinach.

I naprawdę sądzisz, że choćby matka czy ojciec jak mają dziecko to rodzice są przystosowani do tego, by na każdą reakcje czy problem dziecka reagować przyjemnością? Bo mają to w naturze, albo ,że matki mają, a ojcowie to już nie? Też jest nieprzyjemność bardzo często, ale życie nie składa się z przyjemności, nie po to na tym świecie jesteśmy by tylko nas głaskano i miód by leciał z nieba.

To jest skrajny egoizm i skrajny egocentryzm, jeśli się tego chce, ciągłych przyjemności i nigdy naginania się pod nic i nikogo, nic ponad to. Nic co się chwali w społeczeństwie. W samotności droga wolna, nie trzeba poświęcenia, nie trzeba żadnych cnót. Wtedy można się zamknąć na wszystko i nie trzeba umieć współpracować.

Przez całe wieki ludzie nie mieli problemu z tym, że małżonkowie spełniali mnóstwo swoich potrzeb emocjonalnych w towarzystwie osób tej samej płci. Po co było to psuć?

Nie znam tych wieków, to są tylko puste opowieści. Dziwne, że są ludzie, którzy potrafią spędzać czas z obiema płciami. Czy to nie dowód na to, że się da? Nie dowód na to, że można się porozumieć, tylko trzeba znaleźć ku temu odpowiednie jednostki, a nie losowo wzięte z jakiegoś najgorszego i najbardziej odmiennego od nas zbioru? Ale też popracować nad swoim egocentryzmem, że nie wszystko musi być po naszemu. Popracować nad swoją zamkniętością, nie reagować bólem, że coś jest inaczej, ktoś ma inaczej.

Prawdopodobnie istnieją też przypadki dzieci, które mają z tym problem – jednak w przeciwieństwie do dorosłych, nie jest to zjawisko masowe. I tak z moich obserwacji z mojego dzieciństwa: pamiętam chłopaków mających problemy z osobami znęcającymi się nad nimi, natomiast mieli oni przyjaciół – tylko że ci przyjaciele nie byli zdolni wyeliminować znęcania.

Dzieci to akurat mają mniej cech wybitnie męskich i żeńskich, bo to się dopiero rozwija (przecież znamy termin „mężnienie” i wcale nie chodzi tutaj o sam wygląd), więc tym łatwiej powinno się dać porozumieć międzypłciowo.

Dzieci wyoutowanych jest sporo. Ba. Niektóre dzieci, które są obiektem znęcania potrafią przejść do grupek płci przeciwnej. I w niej funkcjonują lepiej. I w niej uczą się zrozumienia tej płci. Ot, przez praktykę, choć jako dzieci bardziej instyntkownie niż świadomie. Identycznie jest z dorosłymi, ale już powinni co nieco o sobie i innych wiedzieć.

Ty mówisz, że mężczyźni z mężczyznami się rozumieją. Ale ci właśnie co się znęcają, a ci co unikają agresji to dwa różny typy mężczyzn, które nie będą się rozumieć. Mimo, że ta sama płeć, ale inne zainteresowania, inne myślenie, inne poglądy. Tak więc mówienie, że to tylko problem z rozumieniem płci to bardzo wąski zakres patrzenia na mnogość i różnorodność ludzi.

To co proponujesz to nie jest porzucanie egoizmu, lecz dręczenie siebie i innych.

Każdy egoista się może pod tym podpisać. Choćby najmniej musiał dać od siebie, cokolwiek zmienić pod kogoś, to powie, że to dręczenie.

Dla mnie i podkreślę kolejny raz, dla mnie te problemy to abstrakcja. Z obiema płciami idzie identycznie spędzać czas, tyle, że trzeba dobrać odpowiednią ku temu osobę. Nie da się dobrze spędzać czasu i rozumieć z każdym mężczyzną, tak samo jak nie da z każdą kobietą. Ale da się z pewnymi mężczyznami i pewnymi kobietami.

Tylko w imię jakiej wyższej idei człowiek miałby sobie dobierać towarzystwo gorsze, jeśli ma dostępne lepsze?

Dla jednostki? W żadnej. Niech spędza z kim chce. Nikt przecież nie broni. Gorzej jak całkowicie się odrzuca płeć przeciwną i namawia do tego innych.

A co mamy u dzieci? Samoistny podział płciowy, z bardzo nielicznymi wyjątkami od tej reguły.

To jedynie Twoje obserwacje, ktoś inny może mieć inne. Ja nie pamiętam jak to było. Poza tym miej na uwadze, że wcześniej była silna presja by chłopcy byli chłopcami, a faceci facetami, a dziewczynki dziewczynkami, więc to rodzice i nauczyciele tworzyli grupki, by oddzielać płcie. Bo jeszcze się okaże, że chłopak który spędza czas z dziewczynkami będzie chciał się ubierać jak dziewczynka, zachowywać jak dziewczynka, albo zachce być w przyszłości kobietą. Takich zabobono banialuków trochę mieliśmy i mamy do dzisiaj.

Dlaczego więc tak rzadko widujemy dogadujące się międzypłciowo dzieci, a tak często dogadujących się dorosłych?

Dzieci też odczuwają presję – chcą być akceptowane, robią to podświadomie. Chcą mieć przynależność do grupy.

A dorośli z kolei wykształcili umiejętności i porzucili różne bariery.

Bardzo podejrzane stwierdzenie. Większość ludzi jednak ze swojego dzieciństwa pamięta sporo. Nawet chyba nie znam osobiście nikogo, kto by swoje dzieciństwo do tego stopnia zapomniał.

Mam słabą pamięć. Musiałbym więcej rzeczy sobie przypomnieć, to może poskładałaby się ta pamięć w całość. Nigdy też nie zwracałem na to uwagi – może dopiero jak zacząłem analizować te wszelkie zależności, ale to sporo lat już miałem. Przykładowo wielu chłopców bało się rozmawiać z dziewczynkami, ale z dwóch powodów

1) aby nie skrzywdzić, bo to taka wrażliwa płeć, chłopcy to wiadomo, mogą się wyzywać…

2) bo to lepsza płeć, bardziej głęboka, mądra, chłopiec przy niej to nikt

Widziałem natomiast to co opisałem: nauczycielki sadzające chłopca z dziewczynką, z nadzieją (zazwyczaj słuszną) że nie będzie między nimi żadnej interakcji, podczas gdyby posadzić dziewczynkę z dziewczynką, chłopca z chłopcem, to te interakcje by były.

Czemu mogło nie być zbyt dużych interakcji można też wyjaśnić innymi przyczynami

1) bo dziewczynki są grzeczne i same temperują chłopca, by nie rozrabiał, bo lekcja nie jest od tego – same też bały się złych wpisów w dzienniku, więc nie miały zamiaru się z „dziczyzną” integrować
2) wstyd
3) jak patus z kulturalnym kujonem został posadzony w ławce ci też nie mieli interakcji, choć patus mógł próbować znęcać się nad tym miłym kujonem, więc nauczycielka robiła krzywdę temu inteligentowi, choć wydawało się jej, że to patus się dostosuje i wejdzie na wyższy poziom
4) jak chłopcy się już wcześniej znali w miarę dobrze to wiadomo, że jakaś interakcja będzie, z dziewczynkami mogli się nie znać, bo one gdzieś tam miały swoje grupki, także na w-f, a chłopcy mniej lub bardziej mogli się jednak znać, więc minimum interakcji jest

Ja w swojej klasie nie miałem żadnego patusa w moim rozumieniu.

A u mnie było sporo – znęcali się nad innymi fizycznie i psychicznie. To już patusiarstwo młodzieńcze. Większość się tej grupki bała, musiała się wkupić, mało kto się postawił bo wpiernicz i inne „kary”. Dlatego nie zamierzam wmawiać sobie i innym, że każdy mężczyzna jest taki sam i dogadałby się z drugim, za to od kobiet to zawsze jesteśmy bardzo różni. Otóż to. Może nas wiele łączyć.

Jeśli zostali przymusowo posadzeni z dobrym uczniem, przeważnie kończyło się to dobrą relacją między nimi, relacją która utrzymywała się także po wyjściu ze szkoły

A u nas na odwrót, to ci gorsi dręczyli tych lepszych i to się kończyło przepisywaniem do innych klas tych lepszych, albo taki lepszy sam się stawał gangusem by być zaakceptowanym.

Pytanie kto lubi rzeczy, które nie przychodzą na pstryk palcem i trzeba na nie zapracować? Ano nikt, bo praca jest zawsze ciężka. Zmiany są ciężkie. Najłatwiej jest wtedy, gdy coś przychodzi samo i spada z nieba, ale tego praktycznie nikt nie doświadcza. Dopiero po ciężko wykonanej pracy ludzie czują się przyjemnie. Nikt za to nie docenia mocno rzeczy, które są nam dawane na tacy.

A jak ktoś podrywa tylko dla bycia atrakcyjnym, to mam drugą złą wiadomość. Nie jest to zdrowe. Albo celem jest zdrowy, dobry, trwały związek, albo niewyrównana samoocena, problemy, albo jakieś małostkowe sprawy. Sorry! Kolejna praca do wykonania i przestawienie się na działanie dla dobra większej sprawy, niż dla pustych emocji.

Zresztą jestem przekonany, że sami nie lubicie kobiet, które też np. wchodzą na portale randkowe, tylko po to, by podbijać sobie ego. One tam nawet podrywać nie muszą, wystarczy, że się pojawią. Ale mechanizm jest identyczny. Nie jest to nic dobrego, ani u nich, ani u mężczyzn którzy mają podobne „cele”.

Jeśli nie zapoznaje się kobiet/mężczyzn, by stworzyć z nimi dobry związek, by oferować wzajemność, by wymieniać się miłością, tylko by poczuć się lepiej, a więc traktować związek, czy tę osobę przedmiotowo – to lepiej jednak zrezygnować ze związków.

Podam ciekawszy przykład obrazujący te zachowanie – gdy ktoś robi dziecko, bo inni mają, albo żeby się dowartościować, by nie czuć się gorszym, albo żeby te dziecko coś dla nas robiło. Nie my dla niego jak być powinno, tylko dziecko dla nas.

To jest pierwszy krok do zbudowania toksycznej rodziny. Celem posiadania rodziny ma być stworzenie dobrej rodziny, zapewnienie miłości, dawanie od siebie, uczenie tego dziecka, a nie jakieś płytkie cele, czy wykorzystywanie dziecka odwracając role gdzie dziecko zajmuje się rodzicem i jego przewrażliwieniem. Wielu ludzi w Polsce w takich, dysfunkcyjnych rodzinach się wychowało, wśród narcyzów i egoistów, a potem dzieci mają problemy i się wygrzebują z tego latami, albo nigdy, albo sami traktują innych tak jak rodzice traktowali – też przedmiotowo.

Albo się z tego uwalniamy, albo kopiujemy co toksyczne. Każdy sam podejmuje wybór.

Cieszę się, że się zgadzamy, jednak niejednokrotnie na tej stronie przekonywałeś, że odradzasz drogę MGTOW.

Nie odradzam jeśli dla kogoś jest to szczęście, lub wynik atrakcyjności której nie idzie poprawić.

Nie znam jednak wielu przypadków szczęśliwych osób, którzy poszli tą drogą.

Nie znam też osób aż tak nieatrakcyjnych, że niczego nie mogą poprawić.

Znam ludzi którzy są wygodni, nie chcą się rozwijać, są totalnymi egoistami, albo uparcie doszukują się problemu w płci przeciwnej, a nigdy w sobie. Są też tacy którzy wykorzystują kobiety do seksu, a potem porzucają, bo przecież oni są antyzwiązki, antyzaangażowanie, więc używając każdego środku by wziąć co chcą i wio. To nie są rzeczy, których powinno się uczyć, bo jest to toksyczne.

Za to popieram rozwijanie się, staranie się wzajemnie rozumieć z płcią przeciwną, wyznaczanie sobie kolejnych celów, umiejętność chodzenia na kompromisy, umiejętność dawania, czyli porzucania skrajnego egoizmu.

MGTOW to droga na łatwiznę, to jest produkt feminizmu i jego lustrzane odbicie, niczego innego. Tak jak kobietom się mówi, że mają być silne i niezależne, tak MGTOW też chce być w skorupie, silny, niezależny, sam. Nie będzie się nikim i niczym martwił, on jest ważny i koniec.

Ostatecznie okazuje się, że przez to nie ma już zdrowych związków i rodzin, bo każdy tylko o własnej dupie myśli, niezależnie od płci. A ja jestem za Red Pill – rozwojem i rozumieniem, a nie rezygnacją i ucieczką.

Przeciwstawianie się wszechobecnej presji społecznej to nie jest łatwizna

Za to łatwizną jest nie prowadzić żadnych interakcji, bo interakcja to działanie. Brak działania jest łatwizną. Łatwizną jest też m.in sprowadzanie relacji tylko do seksu, nie trzeba wtedy wykazywać się empatią, troską, może kimś się czasem zaopiekować, może wysłuchać, może dać jakieś rady czy pocieszenie. Wszystko jest pozostawione samemu sobie. Zawsze jest łatwiej żyć samemu, niż z kimś, a tym bardziej się o kogoś zatroszczyć czy wziąć odpowiedzialność, tak jak robią to rodzice wobec dzieci choćby, czy partner w lepszym położeniu może za partnera w gorszym położeniu.

Trzeba spędzać czas w naturalnym dla siebie towarzystwie – niech przykładem będą dzieci i młodzież – spędzają czas głównie w towarzystwie osób tej samej płci, bo są do siebie podobni, mają wspólne zainteresowania, rozumieją się, nie muszą udawać kogoś kim nie są.

Powtórzę, ludzie i płcie nie są zwykle tak skrajnie inne, by nie mieć wspólnych zainteresowań, rozumieć się, czy też udawać kogoś kim nie są. Dziwnym trafem większość ludzi od wieków potrafi spędzać czas, jest tysiące par międzypłciowych, które funkcjonują normalnie. Nikt nie każe umawiać się z osobą zupełnie inną, w stylu karyna z filozofem, tylko znaleźć punkt zaczepny i budować je dalej z czasem. Da się. Ale najłatwiej uciec.

I przecież te wszystkie strony o tematyce RedPill właśnie sugerują, że do utrzymania relacji kobieta-mężczyzna potrzebna jest ta skorupa, siła i niezależność.

Ale nie tak SKRAJNA. Chodzi m.in o to, by nie robić z siebie ofiary losu, wykształcić pewność siebie, jakąś minimalną zaradność, jakiś brak polegania na kobiecie jak na drugiem mamie co za rączkę wszędzie zaprowadzi i zrobi wszystko za mężczyznę. To nie jest płakanie z byle powodu. To nie jest udawanie kogoś kim nie jesteś, to jest budowanie swojej siły, ale też możliwości dzielenia się z kimś tym co w życiu zdobędziesz. I to jest super.

Arogancja nie pomaga jak się nie podrywa zaburzonej, głównie masochistki. Zresztą co to za pewność siebie jeśli mówisz, że musisz podrywać żeby się nie czuć gorszym niż inni? To raz. Nie wiemy nic więcej co robisz i jak robisz, może dobrze, może źle – pic or didnt happen.

Dalej, gdzie to robisz? Jak na portalach randkowych to radzę się usunąć z nich, przecież tam 80% facetów jest odrzucana. Można się nabawić niezłego kryzysu niepotrzebnie.

PS kto to są niby te kur***szony? Jak to rozpoznać? I co do nich piszesz?

To nie tylko tzw. IQ emocjonalne. Dochodzi jeszcze jeden element: im silniej męską psychikę ma dany mężczyzna, tym trudniej będzie mu zrozumieć kobiety. Gdybym miał oceniać swoje IQ emocjonalne na podstawie wychwytywania nieoczywistych sygnałów w interakcjach z kobietami, to wyszedłby mi wynik bardzo niski. A jednak w relacjach męskich to wychwytywanie idzie mi zupełnie nieźle. Dlatego, że myślę i odczuwam podobnie do nich.

Skrajnie męski umysł często wykształca zaburzenia jak autyzm i asperger, nie rozumie wielu zasad społecznych, a tym bardziej emocjonalnych. Ale to skrajny.

I skrajnie kobieca kobieta też nie zrozumie mężczyzny z totalnie męskim umysłem, bo on nie będzie miał tylu emocji, zmartwień, czy przemyśleń tego samego typu ile ona.

Tylko co z tego – większość ludzi nie jest skrajna i może się zrozumieć. Pytanie czy taka osoba chce zrozumieć, umie być otwartą i wyrozumiałą, nie naciskać że ma być po jej.

Nie podzielam tego wierzenia.

Co wg Ciebie jest wierzeniem z tego? Że jesteśmy bardziej skomplikowani? Ne ma bardziej rozwiniętego gatunku na ziemi, żaden nie stworzy kultury i edukacji, a tym bardziej świadomości.

Czy może to, że kobiety mają bardziej skomplikowany dobór płciowy niż tylko proste wektory jak siła i grzywa, jak u lwów?

Nie pamiętam niestety nazwy filmu na ten temat, ale było to coś w stylu „ewolucja pożądania”. Jest książka na ten temat oczywiście psychologa ewolucyjnego, też polecam, ale film bardziej na szybko by był. Niestety za chiny nie mogę sobie przypomnieć.

Jeśli chodzi o imponowanie u ludzi, to mężczyźni starają się imponować innym mężczyznom, kobiety – innym kobietom.

Może to być też wymienne, mężczyźni imponować kobietom, by te ich zechciały, tak samo kobiety mężczyznom, by oni je zechcieli.

tylko – pech niesamowity – kłóci się z większością bajeczek tworzonych przez wielbicieli tzw. psychologii ewolucyjnej.

Tzn co się kłóci i gdzie? Potrzebne źródło.

Bo nie mają propagandy, która by im wmówiła że to takie super ważne. Pomysł stawania się jak najlepszym w seksie czy w pocałunkach to wariactwo. Widać te zwierzęta jeszcze nie zwariowały.

Zwierzęta po prostu są proste. Czasem wystarczy 10 sekundowy akt kopulacji, by doszło do zapłodnienia i koniec tematu. Nie zastanawiają się też czy to jest gwałt, czy akt „miłości” bo zwierzęta nie są zdolne do takiego rozumowania, ani oddzielania tego. Nie rozumieją nawet czym jest wierność, nie narzuciły monogamii, która jest pożyteczniejsza niż hipergamia czy poligamia. To wszystko ludzkie, często mądrzejsze i o czym zapominamy.

Co dla Ciebie jest wariactwem dla innych jest normą. Bardzo dobrze jest być dobrym w tym co się robi, niezależnie od sfery. Seksualnej tak samo. Jeśli jesteś dobry w seksie prędzej kobieta będzie zadowolona, niż jak jesteś słaby. Jak koślawo przytulasz to też będziesz raczej creepem niż gościem, który będzie uznany za dobry materiał do relacji. Prosta sprawa. Lepiej być dobrym w czymś, niż słabym, tym bardziej jeśli ktoś to lubi i my możemy to lubić.

Mówienie o tym, że to jest wariactwem bo zwierzęta tego nie robią to równie dobrze możemy powiedzieć, że zwierzęta nie gotują, nie tańczą, nie robią kabaretów, nie uprawiają sportów wyczynowych, czy nie wiedzą czym jest miłość. Wszystko według tej teorii byłoby głupie i wariactwem.

Ale ja tam się do zwierząt nie porównuję.

Niestety ona dobrze mówi, bo zakładając, że seks się należy i będzie się go żądać nawet przed pierwszym spotkaniem, albo na 1 spotkaniu gdzie kobiety nie ufają, to jest strzelanie sobie w kolano. Kobiety są inne niż mężczyźni, mają inną budową psychiczną, boją się wpadki (ciąży), boją się skrzywdzenia, przemocy wobec siebie, albo wykorzystania „na raz” i trzeba to rozumieć, inaczej wypadnie się z gry jeszcze bardziej. Podobnie działają pretensje. Kobiety nie lubią nacisku, bo wtedy libido im usycha kompletnie. Jak pisałem wcześniej ,trzeba nauczyć się kobietę „nakręcić”, a nie zmuszać, czy rozkazywać. To jest dobre dla masochistek, desperatek… i stworzy się toksyczną, przemocową relację. Nie tędy droga.

Nie ma innej opcji dla mężczyzn którzy nie są alfa czy bad boyami z natury i wyglądu, by byli cierpliwymi i budowali normalne relacje z kimś kogo lubią, może później pokochają. Seks wtedy przychodzi „sam”, bo relacja jest bliska, wzajemna, jest więź, ale i ta relacja jest kierowana przez mężczyznę w stronę randek, czy powolnego zbliżenia fizycznego (także poprzez przytulanie, czy całowanie), który stawia też granicę by nie dawać się wykorzystywać.

A jak ci mężczyźni nie lubią tej kobiety, nie chcą z nią poważnej relacji, nie chcą jej poznać rozmawiając na multum tematów, tylko chcą seksu, typowo po przedmiotowo to od tego są prostytutki. Liczenie na szybki seks z losową kobietą np z tindera będąc przeciętnym z wyglądu jest trudne, dlatego zalecałem porzucenie portali randkowych. To nic nie daje, nic nie wnosi, a niektórych boli. Po co? Oczywiście jest mała szansa, że znajdzie się kobietę na szybki numerek, ale powtórzę pytanie, czy chodzi tylko o seks? Mówienie o karcie przetargowej nie będąc jeszcze w związku, ani nie widząc zachowań, że kobieta naprawdę stosuje szantaże w stylu „kup mi sukienkę będzie seks” jest mylne. To że kobieta odmawia seksu nieznajomemu to nie jest granie kartą przetargową. Tak samo jak mężczyzna jest dla niej chamem i ona odmawia – tak samo, to nie jest karta przetargowa a racjonalny powód odmowy.

Dalej – zaangażowanie. Każda strona daje tyle samo zaangażowania. Spotyka się, rozmawia, jest fifty fifty, nikt nie każe na 1 spotkaniu kobiecie remontować domu, by wyjść na tym stratnym i wykorzystanym. Jeśli się kalkuluje, że nawet jedno czy trzy spotkania to za dużo, a wszystko co się daje od siebie jest do bólu interesowne, nawet rozmawianie, czy zapytanie jak samopoczucie, albo spotkanie na którym po prostu się spaceruje i poznaje (bez spiny), to kobiety też to wyczuwają i będą zwiewać. Typowe syndromy nice guya, czy desperata, które mówiłem, że trzeba eliminować. Przynajmniej jeśli chce się normalnego, zdrowego związku.

PS kobiety mają mniej czasu bo się szybciej starzeją i szybciej kończy im się możliwość reprodukcji. Jeśli są wartościowe, a do tego planują rodzinę to tym bardziej będą odrzucać mężczyzn na pstryk liczących na seks i głównie seks. Trzeba też coś umieć dać od siebie bezinteresownie, a nie roszczeniowo. A takie frywolne lolity, „no children” to się za super przystojniakami głównie uganiają, czy materializmem i sponsoringiem. Ewentualnie jeszcze za super emocjami, ale to trzeba być mocno dynamicznym, ciekawym człowiekiem i to też działa tylko w realu. Wszystko zależy jakiej kobiety się szuka i czego ona szuka. Do każdej indywidualnie trzeba dotrzeć, bo jedna właśnie – może jest słaba w kontaktach społecznych to też dziwne, by od razu szalała jak jakaś super pewna siebie osoba.

Ja nie jestem PUA – w większości te techniki nie są skuteczne, a kompromitują facetów. Działają w ograniczonym stopniu. Oczywiście szybki seks pozwoli na to, by kobieta tak szybko nie uciekła, bo większość nie chce wyjść na łatwe, czy też przywiązuje się po seksie, ale jeśli ma się zamiar wejść w związek, to ten seks nie musi być na już.

Trzeba się oduczyć myślenia skrajnościami w stylu, że albo seks ma być teraz, albo w ogóle go nie ma i jest się wykorzystywanym. A co jest po środku? Normalna relacja, gdzie każdy stawia jakieś granice, umie też od siebie coś dawać, poznaje się i seks jest przy okazji. Faceci którzy mogą sobie żądać seksu od razu to zazwyczaj ten top 10-20% i też tylko przy specyficznych kobietach, bo wiele z nich jest absolutnie niepewna siebie, boi się wręcz rozebrać, a co dopiero ciąży i krzywdy. Tak jest z nimi. Miałem kobiet wiele to mówię jak było. Poza tym ja trochę gustuję w ciepłych kluchach, a nie przebojowych dresiarach, więc mówię, trzeba ustalić czego się chce i dostosować taktykę.

A i jeszcze coś. Co innego wymuszać seks, żądać go, a co innego umieć do niego szybko doprowadzić technikami zwiekszającymi własną atrakcyjność, czy zrozumienie kobiety, jej psychiki i ciała.

Niestety nie widząc Cię i nie znając dobrze nie da się wiele powiedzieć co robisz źle. Może nic – może są zajęte, może akurat nie w ich typie jesteś, może naciskasz w jakiś sposób, gdybanie. Zazwyczaj wygląd robi 80% roboty, potem brak „creepy” zachowań, a potem dopasowanie osobowościowe, bo jak wiadomo jakaś zlewaczała alternatywka nie dogada się z prawakiem 😉

Obejrzyj jeszcze raz https://youtu.be/7bRi2lLUGNo

https://www.youtube.com/c/FACEandLMS/videos

mam wrazenie, że każdy facet dookoła ma liczniki nabite pod korek

Krowa która dużo muczy.

Bartek PUA z UltraFacet jest łysy a twierdzi że ma licznik 150+ i to mi się kłóci z RedPillem

Nie wygląda tak źle, ale pua to też trochę marketing. Gość musi tak mówić, by ktoś mu wierzył i kupował jego produkty. Lepiej spytaj kobiet czy jest atrakcyjny. Im więcej spytasz tym większa próbka czy aby na pewno miałby szanse mieć tak wiele kobiet. Dla mnie bzdury.