Empatyczne kobiety nie są księżniczkami. To sprzeczność

Udostępnij Tweetnij

Zostań darczyńcą/wesprzyj autoraJeśli doceniasz stronę, kliknij, by dowiedzieć się o sposobach wsparcia 🙂

Empatyczne kobiety są marzeniem wielu mężczyzn. W dobie wychowywania kobiet na księżniczki, które bredzą o princess treatment i stawiają swoje jestestwo wyżej, niż mężczyzn, nie jest prosto znaleźć kobietę, która będzie realnym wsparciem dla mężczyzny. Takie kobiety uzasadniają swoją postawę tak, że kiedyś brały ochłapy, BYLE KOGO, a teraz się na to nie godzą, więc muszą iść w drugą skrajność, czyli wymagać wynoszenia siebie na piedestał. Toksyczna kobiecość, co?

Ona nie jest byle kim, a mężczyźni są byle kim

Kobiety o postawie księżniczki teraz kompletnie nie uważają, że muszą się rozwijać. Mają ogromne wady, wyglądają źle lub sztucznie, mają podły charakter, ale uważają jednocześnie, że same nie są tym BYLE KIM, kim nazywają tak pewnie 90% mężczyzn, którzy im wielce nie pasują. Tak arogancka postawa odrzuca każdego normalnego mężczyznę, który SŁUSZNIE nie uważa kobiet za lepszy byt od niego samego, ale takie kobiety nie wyciągają z tego żadnych wniosków. Po prostu uważają, że nie ma wielu mężczyzn na ich niesamowitym poziomie (niech dalej śpiewają o tym gdzie ci prawdziwi mężczyźni). A, że ten poziom jest zmyślony przez zawyżone ego, to już inna sprawa…

Czy kobiety chcą oferować, tyle ile wymagają od mężczyzn?

Kobiety często narzekają, że są traktowane tak, jakby miały do zaoferowania tylko ciało, a jednocześnie nie widzimy ani tematów w których kobiety przekrzykują się, by być lepszymi z charakteru dla mężczyzn, ani nie widzimy wychowania kobiet po to, by mężczyznom było lepiej, ani nie widzimy, by kobiety np. mogły otaczać opieką, czy zasobami mężczyzn w taki sposób jak same żądają, by wnosić zasoby dla nich i nimi się opiekować. Ba, często chcą nawet, by podejmować decyzje za nie, bo taką wersję wypaczonej męskości (działającej dla innych) i kobiecości (biernej, a więc egoistycznej) sobie uroiły. W jaki sposób kobiety mają być traktowane, że oferują więcej, niż ciało, jeśli tak często wcale nawet o to się nie starają? Nie pokazują, że zaoferują więcej, a potem się dziwią, że im relacje nie wychodzą.

Centralizacja potrzeb kobiet niszczy u nich empatię

Przez takie wizje o płciach cała uwaga ma się skupiać na potrzebach, emocjach, słabościach, czy problemach kobiet. Mężczyzna ma sobie radzić sam niezależnie ile kłód pod nogi od świata dostanie – również od kobiet, a nie tylko mężczyzn, wiecznych rywali (bo przecież nie przyjaciół, jak wielu sądzi).

A jak sobie mężczyzna nie radzi, to jest inny na jego miejsce. Ten jest nieprzydatny, nie można go wykorzystać jako usługę i przedmiot. I jest to wielka hipokryzja tych kobiet, ponieważ same nie chcą być traktowane przedmiotowo, ale zbyt często nie widzą problemu, by wypisywać znacznie większe listy żądań co mężczyzna ma im oferować, by mogły skorzystać z tego co on wnosi. Taki mężczyzna nie jest traktowany jak człowiek, a przedmiot do użycia, a już na pewno nie można zbudować z nim przyjaźni na dobre i na złe (bez tych usług). Do tego trzeba empatii, a nie księżniczkowatego narcyzmu.

Romantyzm, jak empatia u kobiet – częściej to wymóg, niż oferta

Z tą empatią jest tak samo fajna sprawa, jak z romantyzmem kobiet. Dużo się mówi, że kobiety „z natury” są bardziej empatyczne, bardziej romantyczne i wrażliwe, że dosłownie dobroć to od nich pochodzi, a od mężczyzn to tylko przemoc, wojny i seksualizacja. Fajne myślenie, ale w praktyce nie widać, by tak było. Tylko mała część mężczyzn jest tak wojujących i krzywdzących, by trafiać do więzień i tylko tak mała część kobiet ma tak wielką, altruistyczną empatię i duży poziom romantyzmu. Czemu przypisujemy rzadkie przypadki do reszty? Najwyraźniej brakuje edukacji na takie tematy, a uproszczenia najłatwiej wpadają w pamięć.

Samotni mężczyźni są albo wyśmiewani, albo każe im się wybrać empatyczną kobietę. Proste?

Ale spójrzmy. Mężczyźni ostatnio wywlekają swoje problemy z samotnością, czy z tym, że nawet w związkach nie mogą się przyznać do słabości, bo od razu tracą na atrakcyjności, czy takiej kobiecie libido spada jak widzi swojego „marnego”, jak twierdzi. I co słyszymy od kobiet?

Wystarczy że wybierzesz tą empatyczną, to będzie twoim przyjacielem i nie zostawi przez słabości, zawsze coś zrobi dobrego dla Ciebie i nie będziesz narzekał na toksyczki, czy egoistki.

A ja się pytam ile procent jest empatycznych kobiet dla mężczyzn? Czy mężczyźni naprawdę mogą pozwolić sobie na taki wybór, jakby dosłownie sto empatycznych, altruistycznych kobiet pukało do ich drzwi? Czy może spotykają więcej kobiet, które stawiają wymagania i wolą mówić „masz wady i słabości, nie nadajesz się, a w ogóle to źle wyglądasz bo tylko top 20% przystojniaków jest ok”? Mężczyźni nie mają jak kobiety, które ciągle widzą zainteresowanie sobą (szczególnie jak wystawią swoje oblicze w internecie). Jest na opak, mężczyźni są niewidoczni, póki nie są ogromnie ponadprzeciętni na tle innych mężczyzn (czyli tylko malutki procent mężczyzn się wybija, czy ma powodzenie, a oczekuje się tego od całej reszty mężczyzn i jest to presja niesamowita, bo są to rzeczy nieosiągalne).

Dlaczego empatia do mężczyzn od kobiet zanika?

Poza tym jak kobiety mają być empatyczne jak słyszą, że:

• mężczyzna ma być silny, ma się opiekować kobietą, a nie wymagać tego od niej (ona krzyknie „to ja jestem słaba, więc należy mi się więcej! taka jest natura!)
• albo powie, że mężczyzna jest wrogiem, dyskryminuje kobiety, jest uprzywilejowany, albo niemęski więc najlepiej takiego kopnąć, bo będzie tylko utrapieniem, a przecież księżniczka wyłącznie chce wygód i korzyści
• a w ogóle jak mężczyzna pisze prawdę o toksycznych kobietach to jest tym złym incelem, który nienawidzi kobiet – zero przyjęcia krytyki nawet o części kobiet

Kobieta sama staje się wroga, a nie empatyczna gdy słyszy takie rzeczy od czasu dzieciństwa. I ma postawę roszczeniową, która nie przyznaje, że powinna popracować nad sobą, związkiem, czy poprawiać się dla samego mężczyzny. Co złego, to on. Kto za mało wnosi, to on. Kto źle wygląda? Też on. Kobieta ma wtedy zawyżoną samoocenę, a to nie pozwala spojrzeć jej obiektywnie na to kto naprawdę ma fatalny charakterek i kto mało wnosi.

I w praktyce gdy mężczyzna potrzebuje empatii, to słyszy pytania czemu się maże, a jak czegoś nie potrafi to ona nie chce mieć gościa z dwoma lewymi rękami, a jak coś go zaboli, to jest przewrażliwiony, a w ogóle to pewnie szuka mamusi. I taka to empatia, takie to współczucie i tak właśnie mężczyzna zamyka się w sobie, a do jego emocji nie ma dostępu może nawet i on sam już. I mimo zachęt kobiet, by mężczyźni się otwierali, to tego już nie robią, bo znają empatię kobiet w praktyce, w realnym życiu, a nie tylko w pustej gadaninie, że one to wszystkie są empatyczne, tylko to wina mężczyzn, że wszystko duszą w sobie. Ot, bo tak lubią pewnie i sami sobie na złość robią?

To samo jest z romantyzmem kobiet, którego w praktyce mężczyźni nie uświadczą praktycznie nigdy, ale będą słuchać, że to ONI powinni być romantyczni dla kobiet. Kombinuj samcu.

Dobijaj, ignoruj mężczyzn i dziw się, że nie są silni

Jeśli ktokolwiek chce siły mężczyzn, tej psychicznej, to na pewno nie osiągnie tego w taki sposób, by kobiety stawiać na piedestał, a mężczyzn ignorować, poniżać, czy lekceważyć. To tak nie działa. Silną psychikę buduje się szacunkiem, docenieniem, wsparciem, nauką umiejętności, akceptacją. Nie negacją. To powoduje tylko agresję, która jest imitacją siły. Realnie jest dużym złudzeniem i często krzywdą własną.

I takie zdanie kierować można również do samych mężczyzn, bo empatycznych mężczyzn wobec mężczyzn RÓWNIEŻ nie jest dużo. Dobrze wiemy, że masa mężczyzn wyzywa od pizd, gdy tylko jakiś mężczyzna wyrazi słabość, czegoś nie umie, a nawet jest nieśmiały, czy pokojowy – np. nie chce się bić.

Gratulacje za znalezienie empatycznej kobiety

Jeśli któryś z mężczyzn znalazł empatyczną kobietę, to gratulacje. Jest w mniejszości, która doznała szczęścia. Bo choćby statystyki wybieranych zawodów przez kobiety pokazują, że maksymalnie 10% kobiet wybiera zawody związane z opieką, a należy pamiętajmy odliczyć od tej liczby kobiety, które opiekuńcze to są, ale wobec dzieci, zwierząt, lub kobiet, ale już nie mężczyzn. To nie są wielkie liczby. Czy 10% kobiet starczy dla 100% mężczyzn? Tak średnio bym powiedział. Dlatego i super empatycznych kobiet nie ma wiele, i nie ma samców alfa, których kobiety szukają. Z kolei przeciętni ludzie często siebie nawet nie chcą, a jest ich najwięcej…

I ja wiem, niejeden skurczybyk nie docenił empatycznej kobiety, więc sama stała się złowroga. Ja wiem. Reaktywność. Ale nie tędy droga, bo to, że jedna osoba skrzywdzi nie oznaczy, że kolejna już nie doceni. Warto się trzymać takiej postawy, by nie zniszczyć sobie szansy na dobry związek. Niestety widzimy, że ludzie nie lubiący płci przeciwnej mocno trzymają się swojej wersji i nie widzą, że tak na pierwszym miejscu to sami siebie krzywdzą.